Walkers4Walkers.nl

geeft niet hoor, vergissen is menselijk. vannacht had ik last van krokodillen Die boomstronken... zoooo zielig, een ouder mannetje finaal onderuit Had gelukkig niets, maar het is gewoon ruk om te zien.

Vandaag was zwoegen met de grote g . Ik heb het op sommige stukken gewoon koud gehad. Het begon 's morgens met een warmachtig zonnetje, dat werd wat meer en opeens was het tegen 10 uur zwaar bewolkt. Even snel een korte stop gemaakt op een van de weinige bankjes die ik vandaag heb gezien en daarna een uitgestrekte vlakte over. De tweede rust op 16 km kwam voor mijn gevoel maar niet dichterbij. Toen deze eenmaal in zicht was bleek ik er, ondanks dat ik dacht heel langzaam te lopen en de benen voelden alsof ze 40 km gedaan hadden, 3 uur een een kwartier over gedaan te hebben. Ergens ook nog een korte regenbui gehad. Ben de rust voorbij gelopen, en rond kwart voor 12 zag ik de meest prachtige boomstronk ooit gezien. Nog maar een bolletje gegeten en geprobeerd het in mijn hoofd te krijgen dat het grootste deel erop zat blablabla. Mooie theorie, echter werkte het niet. De tegenzin bleef en inmiddels voelde het alsof ik 80 km had gelopen. Vlak voor de rust Wil eindelijk ontmoet. Was van hele korte duur, Wil gebruikte de rust waar deze voor is bedoeld en ik wilde zo snel en zo lang mogelijk doorlopen richting finish, onderweg zou ik nog wel een boomstronk treffen om een denkbeeldige sigaret te roken. (oh, wat heb ik die gemist vandaag!!) Wonder boven wonder wist ik aan te haken bij wat mensen die in mijn ogen toch echt veel te hard liepen maar die mijn benen bij wisten te houden. En zo was ik opeens om kwart voor twee bij de finish.

OOk deze route was volgens mij voor een groot deel anders dan vorig jaar en gewoon weer prachtig. Gras, zand, grint, bos, mul zand, begaanbare paadjes. Evengoed wel genoten hoor, het blijft toch heerlijk wandelen hier.

De 2e dag is de langste dag hier in Apeldoorn. De 1e rust zit op 6,6 km, de volgende op 16 km en dan kom je weer op de 1e rustpost terecht, op 25,9 km. In Apeldoorn kom je altijd twee keer op dezelfde rustpost terecht en daar tussen zitten horecarusten of sportverenigingen. Vandaag zat er helemaal niets tussen, dus vandaar dat veel mensen met tegenzin aan de dag beginnen. Ik weet zo langzamerhand wel wat ik kan verwachten en bijt mij er maar door heen. Sinds de DIJK bestaan er geen lange saaie stukken meer!

De lucht begon dicht te trekken en in Uddel op de rust halverwege begon het te miezeren. Niet veel of lang maar net lang genoeg om het koud te krijgen. Ik kon Bertus niet verleiden tot een henk-barteldsje bij de splitsing dus hij ging met enige tegenzin de 40-lus in en ik liep weer richting de laatste rust. Daar net voor trof ik dan eindelijk Sandra rivella_girl maar zij wilde liever doorlopen. Ik had sterk de behoefte aan een cola-met-iets-erin en daarom ben ik wel even gaan zitten. We hebben toch even wat woorden kunnen wisselen. Volgende keer wat langer hoor! Ik was om 14.20 uur weer binnen. Na het douchen teruggegaan naar de startlocatie om af te bieren met Eelco, Annika, Anne-Jet, Eelko en Bertus. bertus had het rustig aan gedaan met de foto's, slechts 322 stuks vandaag. Een snelle rekensom leerde ons dat dat ieder 124 meter 1 foto is

Morgen gaan wij naar het Kootwijkerzand, Halte Assel en Hoog Soeren.

Tja, Bertus en foto's....het waren er vandaag 332 (dus iets meer dan 322), en gister waren het er zo'n 120 meer .
Tijdens het ophalen van de startkaart en de openingsceremonie heeft ie er gelukkig minder gemaakt. Die zijn ondertussen ingeplakt en hier te vinden

Ik mis nog iets essentieels van je. Maar misschien moet ik even in het speciale daartoe aangemaakte topic kijken?

fijn, zoveel foto's. ben ik toch een beetje bij de opening geweest
Ik heb er niet zo heel veel, 266 over drie dagen. Hoef ik ook niet zoveel uit te zoeken als ik weer thuis ben...

Nope het is me nog niet gelukt... misschien morgen

Vandaag meer zin dan gister, meer pijn ook. Alsof iemand geprobeerd heeft met mijn benen te vlechten. en pijn in de 'hielbotjes'. Maar liever deze pijnen dan de kniepijn van vorig jaar. Iets over zevenen weer vertrokken, echter al snel in een file bij een of ander trapje. Daarna tot negen uur samen gelopen met een alleraardigste man van 80(!). Verhalen van 'zijn vroeger' toen hij nog hele lange afstanden liep. Nu slechts 4x30 omdat méér niet meer gaat. Na het afscheid mijn horloge in mn broekzak gedaan, aangezien ik pas op een kilometer of acht zat en ik geen zin had om me druk te maken over hoe laat ik waar wilde zijn. Gewoon lopen en af en toe zitten, geen rekenwerk en gedoe. Dat loopt best lekker

Zo heb ik een bolletje gegeten ergens op een viaduct, gewoon zomaar even gezeten bij de rust op 16,5 km en bij halte Assel op 20,4 km nog een bolletje gegeten. Hier toch even op mijn horloge gekeken, uit nieuwsgierigheid. 11:30 uur. Het zal wel, heb niet gerekend. Na deze rust komt het allermooiste stuk van de route totdat je linksaf het bos wordt ingestuurd. Best raar, genieten terwijl je pijn hebt . Het zijn nu nog stukjes van 4 km, 4 km en 3 km. EIgenlijk was ik van plan om overal nog even te gaan zitten, maar het duurde inmiddels een dik half uur om door de pijn heen te lopen en in een fijn ritme te komen. Uiteindelijk heb ik nergens meer gezeten en ben ik door gelopen naar de finish. Horloge gepakt, 13:50 uur. Prima toch. Ik ben op tijd, koop een frietje (dat ik ook weer weggooi omdat het niet zo lekker is) en bedenk me dat ik een gelukkig mens ben. Soms doet wandelen rare dingen met me

Het was aan de late kant vandaag, starten om 07.50 uur. Het is al rustig omdat de meesten van de 30 al weg zijn en de meute van de 20 er nog niet is. Lekker rustig aangedaan tot de 1e rust op 6,6 km. Door de hoge omloopsnelheid zijn de gevulde koeken lekker vers en niet met zo'n harde rand als bij de meeste treinstations Heerlijk! Daarna een kleine 10 km naar het keerpunt waarbij eerst nog het mulle zand van Kootwijkerzand doorgeworsteld moet worden. Het viel mee omdat wij aan de rand van de stuifzanden blijven maar ik hoorde dat de grotere afstanden grotere stukken mul zand te verduren hebben gekregen. Bij de rust in de campingwinkel wat cola gescoord. Vanaf hier is het iedere keer 4 km tot de volgende rust. Ik heb ze allemaal aangedaan.

In Hoog Soeren zitten Eelko Bierbedelaar, Annika en AnneJet achter de pannenkoeken dus ik schuif even aan. Of ik bier lust? Jawel, maar dan wel een groot glas! Het is Warsteiner. Ik vertel Eelko dat onze supermarkt dit merk in de aanbieding heeft en die tip wordt met vreugde aanvaard. Vanaf Hoog Soeren gaan wij met een wat lager tempo naar de wagenrust. Er is nog steeds bier te koop dus ook hier moet even gerust worden. Het laatste stukje van 2 en nog wat km ligt voor ons, met enkele venijnige bultjes. Dat vinden de parcoursbouwers altijd erg leuk maar wij iets minder. Om 15.40 uur klok ik af. Op de inmiddels bekende schaduwrijke plek (er is zowaar wat zon door de wolken gekomen) praten wij over alles en nog wat en wachten op de andere Eelco en Bertus. Als die binnen en gelaafd zijn, lopen wij naar de uitgang. Ik loop nog even met Bertus richting bushalte voordat ik afbuig naar huis.

Morgen gaat het naar Hoenderloo (ijs van Co ) en dan is het feest al weer afgelopen. Met mijn knie gaat het goed want ik merk er helemaal niets van. Dan moet het in Nijmegen ook wel goed gaan!! Het is daar tenslotte minder onverhard dan hier.

Het was een frisse dag vandaag. Er waren veel wolken en de zon liet zich sporadisch zien. Het warmde wel goed op later op de dag. Vandaag was het weer een dag met lange stukken: de 1e rust zat op 7,4 km, Hoenderloo lag op 16,2 km en de rustpost weer op 25,6 km. Daar tussen alleen bos en heide! De rustposten werden gebruikt om moed te verzamelen voor de lange trajecten. Een lekker bakje soep gescoord in het Hoenderlose dorpshuis nadat ik even tevoren Sandra rivella_girl was tegengekomen. Ook nog een bezoekje gebracht aan het kerkje van Heldring. Net voor de laatste rust zag ik Annika uit de bosjes komen en ik wist dat ik het groepje weer had gevonden. Een lange rust werd aangewend om de inwendige mens te versterken, het vuurwater op te maken en moed te verzamelen voor de laatste meters en de intocht. Uiteindelijk waren wij rond 16.00 uur weer terug. Het nabiergroepje werd steeds groter want mijn kinderen kwamen ook eens kijken wat er aan de hand was. Toen wij Bertus als laatste van bier hadden voorzien, werd de thuisreis aanvaard.

Medaille nummer 9 is weer binnen. Ik heb een prima vierdaagse gehad en geen enkele last van mijn knie. Dat is goed nieuws voor volgende week. Ik hoorde van Annika en Eelko positieve geluiden over deze vierdaagse en er schijnt al weer een afspraak te staan voor volgend jaar!

Annika, Wil, Eelko, Rivella_girl, Bertus en alle anderen, gefeliciteerd met het uitlopen van deze tocht.

Lopen op een schema doe ik al lang niet meer. Vroeger noteerde ik alle tijden, ook van het rusten, om te zien hoe lang ik er over deed en zo. Tegenwoordig noteer ik alleen de begin- en eindtijd. Het lopen zonder horloge en het daardoor afstand nemen van schema's werkt heel goed, zoals je al hebt gemerkt. Wat maakt het uit als je wat later dan het schema binnen bent? Niets! Het geeft veel meer vrijheid en rust.

De laatste dag, jammer en gelukkig maar. Het begint koud en bewolkt maar het is gelukkig nog steeds droog. Ik probeer een prettig tempo te vinden om in ieder geval twee uur te kunnen volhouden. Na anderhalf uur kom ik het alleraardigst mannetje van gister weer tegen en ben een uurtje met hem meegelopen. Dat was geen prettig tempo, maar het plezier dat je iemand geeft door een babbeltje en een helpende hand op lastige stukken doet me alle pijnen vergeten. Doorgelopen tot Hoenderloo, daar staan hele fijne bankjes onder de bomen. Wil even gesproken, was weer een zeer korte ontmoeting. Na een uurtje lopen zag ik weer een prachtig bankje dat even moest worden getest. Vervolgens op naar de wagenrust, via het mooiste stuk van de route van vandaag. Regelmatig krijg ik nu opmerkingen als 'het gaat niet meer zo soepel he', en 'nog een klein stukje', waarop ik niets anders kan antwoorden dat ze gelijk hebben Als ik dan zelfs van mijn ouders hoor (die bij de finish stonden) dat ze mij in eerste instantie niet herkenden omdat 'het mijn loopie niet was' vraag ik me toch af of ik werkelijk zo beroerd liep
De finish bereikt rond kwart voor twee. Gelukkig, het zit er weer op. En jammer, het zit er weer op. Apeldoorn, tot volgend jaar!

Bedankt
en voor de anderen mijn felicitaties

De foto's heb ik zojuist allemaal ingeplakt...
Nu eerst toegeven aan het snel naderende instortmomentje

Apeldoorners goed gedaan en de verslagen waren leuk om te lezen.