Walkers4Walkers.nl

Word een soort van vliegende keep......

leuk nog meer goede zorgen onderweg

Uitvallers ophalen enzo....

In dat geval wil ik je vanavond hooguit aan de start even gedag zeggen.

Helaas, Sjaak Afhaak hiero. Ik kan er vanavond helaas niet bij zijn. Volgende keer beter!

Ik miste je al aan de inschrijf tafel

Gelukt, binnen om 14:55, dus een kleine 16 uur er over gedaan. Nu douche en effe een uiltje knappen

Larissa, GEFELICITEERD!

Alle uitlopers van harte proficiat

Ja NATUURLIJK! sorry

Ja, allemaal gefeliciteerd met het uitlopen! En vrijwlligers, bedankt voor deze gezellige en goed verzorgde Kennedymars
Volgens mij waren er ook veel bekenden van deze website. Ik was na Rob Mans aan de beurt bij de inschrijftafel.
Ik was om 14.00 uur binnen.

Gisterochtend tijdens mijn eigen loopje een flink aantal lopers van deze tocht tegemoet gekomen en succes gewenst tussen de Heinenoordtunnel en net voorbij (voor mij, net ervoor voor jullie) de Carnisse Grienden.

Was een toevalligheid, en weet niet of ik toevallig ook nog personen van hier heb gezien, maar uiteraard aan alle uitlopers mijn felicitaties!

Alle uitlopers gefeliciteerd! Mooie prestatie weer

Het was weer een fijne Kennedymars.
Op vrijdag al vroeg van huis weggegeen (niet omdat het moest, maar omdat het kon).
Ik was al langer niet in Utrecht geweest, dus ik besloot, via de Domstad naar Dordrecht te reizen - en mij onderweg te tracteren op een klein stadsuitstapje.

Na 19.00 u name ik vanaf Utrecht Centraal de trein naar Dordrecht en na een aansluitende korte busrit bereikte ik de startlocatie. Het was gezellig druk: veel bekenden om even mee bij te kletsen en toen opeens: een hand op mijn schouder. Loopvriend Folkert, met wie ik voor volgend weekend weer een afspraak heb, was onverwacht naar Dordrecht gekomen om met mij deze KM te lopen! Een prettige verrassing.

Na de plichtplegingen gingen we gezamenlijk op pad. Ik train tegenwoordig weer op tempo, dus ik wilde wel zien, wat de training op zou leveren. Folkert echter, noemt zichzelf een 'diesel': hij heeft altijd wat langer tijd nodig, om op tempo te komen - in het verleden hield hij dit dan vervolgens ook langer vast.
Nu ging het echter wat minder soepel: telkens als ik even met iemand in gesprek raakte en in het tempo van mijn gesprekspartner meeliep, bleef Folkert even achter - aanhaken wilde deze keer niet echt lukken.
Bij de eerste binnenrust adviseerden wij heb al snel, de EHBO te raadplegen. Dat bleek een verstandig advies, want er was dringend behoefte aan een stevige portie Gehwohl, vette watten, slechte grappen en bemoedigend advies.
Veel later dan gepland verlieten wij de eerste binnenrust. Het idee van een 'strakke tijd' liet ik varen: het zou nu belangrijker zijn, mijn loopmaat niet aan zijn lot over te laten. Voorzichtig werd zelfs al gesproken over de consequenties voor 'volgende week'.

Ook bij de tweede binnenrust was een bezoek aan de EHBO-ers noodzakelijk: opnieuw werd de pauze aanzienlijk langer dan ik doorgaans gewend ben.

De tocht voerde intussen langs de oevers van de grote rivieren en via de Carnisse Grienden, waar Danyell dapper foto's stond te maken. Toen wij bij haar in de buurt kwamen, hebben Anita, Folkert en ik kort voor haar 'geposeerd'.
Aan eten en drinken verder onderweg geen gebrek - wél kreeg ik op enig moment wat last van pijn in de onderrug; bij mij meestal een eerste teken, dat er een licht gebrek aan het één of ander ontstaat. Ik merkte, dat ik nog geen banaan had gegeten onderweg en dat ik ook geen magnesium-tabletten bij me had gestoken. Op zoek dus naar een banaan - het enige fruit, dat een magnesiumtekort accuut kan oplossen.
Bij de eerstvolgende post hadden ze van alles.....behalve bananen. Gelukkig trof ik daar Loes, die met haar kleine kinderen bij de post stond. En gelukkig hebben moeders met kinderen vaak een banaantje-voor-de-kinderen bij zich.
Ik kreeg dus een banaan uit de 'privé-voorraad' van Loes en ik kon direct weer verder.

Terwijl ik eigenlijk steeds soepeler begon te lopen, werd het voor Folkert steeds zwaarder. Uiteindelijk bereikten we om 13.20 de finish, waar wij hoorden, dat we bij de eerste 55 finishers hoorden - zó slecht deden we het dus eigenlijk nog niet.

In de kleedkamer namen we de schade op: tot mijn vreugde bleef die bij mij beperkt tot wat witte plekken op de voetzolen: je kon zien, dat er een inspanning was verricht. Maar verder volledig onbeschadigd!

De terugreis was een drama: er was weer eens een keer geen treinverkeer mogelijk rondom Weesp - dus nam ik de trein naar Utrecht - die hoeft dan niet over Weesp om in Almere te komen. Dus werd mij in Utrecht doodleuk gemeld, dat ik een trein naar Hilversum kon nemen, om van daaruit een aansluitende trein naar Weesp (!) te nemen, om vandaaruit per bus naar huis te komen. En dát in een weekend, waarin óók de verbinding over de weg volledig was afgesloten....... Fijn dat Rijkswaterstaat en NS zo goed met elkaar overleggen .