Walkers4Walkers.nl

63km voor mij. Zo beginnen aan de laatste 17....

SMS-melding van Eduard: hij is aan de laatste 5 km van de 3e lus bezig. Hier in Apeldoorn is het de hele nacht droog geweest en nu schijnt de zon. Waarschijnlijk is het daar dan ook goed wandelweer en zijn de regenpakken voor niets meegenomen.

Voor zover ik gehoord heb is het de hele nacht droog en vrijwel onbewolkt gebleven. Zo'n 2 uur geleden deed de zon erg zijn best om er door te komen....

Laatste lus zonder jas gelopen. Was gewoon warm! Binnen om 12.40u

Applaus voor de uitlopers!! Uitgevallen? Is geen schande....de volgende keer beter!!

Sluit me er helemaal bij aan.
Zeggen dat het te veel is, dat is ook net zo veel waard als uitlopen.
Gefeliciteerd!!!!

Verstandige beslissing Beterschap

KM Zwolle Beetje laat, maar toch voor elkaar!.

Vandaag staat de KM van de Careclowns waar vanaf mijn woonplaats een rechtstreekse busverbinding naartoe is. Aangekomen bij het oude stadscentrum zijn de borden richting het middelpunt van het gebeuren de Proosdij snel gevonden. Hier ben ik twee beetjes vroeg maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd met de aanwezigheid van Rumi. Aan tafel verschijnt de debutant waarmee ik heb afgesproken om te begeleiden. Hij wordt herhaaldelijk herkend al lid van de plaatselijke wandelvereniging en heeft de hele dag voorbereid voor het kunstje wat zo meteen vertoont gaat worden. Vlak voor aanvang sluit zich een loopster zich bij ons aan volgens plan waarmee de basis is gelegd van het team. Wanneer de stadsomroeper van de boeren, burgers en buienlui de aandacht heeft getrokken luidt hij zijn bel als teken van vertrek en zo begint deze komende tocht door de provincie stad Zwolle.

De mars heeft een ererondje vooraf van drie kilometer dwars door het oude centrum om daarna aan de eerste lus van eenentwintig te beginnen. De route voert ons westwaarts de stad uit om ons te begeven richting buitengebied. De nieuwe spoorbrug fungeert als oversteek van de IJssel om in Gelderland uit te komen waar wij een omtrekkende beweging om ‘attem te maken. Op dit pad pikken wij een jonge dame op die de aandacht goed kan gebruiken. Wanneer wij eindelijk Hattem intrekken komt de voorhoede ons al te gemoed, bordje gemist. Onder motorescorte wordt de kudde op het goede pad gezet en zo zijn wij vrijwel meteen bij de eerste verzorgingspost uitkomen. Vanaf deze post loopt Adriaan met ons mee de stad door, enorm wat kan hij slap ouwehoeren, gelukkig kan ik hem goed van repliek voorzien. Hij zou een topambassadeur zijn voor de Careclowns. Lallend en geinend zetten wij onze tocht voort onder de poort door het oude stadscentrum in om uit te komen op de dijk die ons terug naar Zwolle voert. Op de dijk haakt nog een burgermilitair aan zodat er echt over een groep gesproken kan worden. Met een gemiddelde van 6.2 maken wij de uurtjes kleiner en stuiven we de Proosdij in.

De koffie is binnen en deel twee gaat beginnen. De jonge dame haakt hier af en vertrekt het overgebleven kwartet dieper de nacht in. Op aanraden van de debutant gaat het gas eraf om naar een gemoedelijke 5kmh te gaan wat nog steeds een goed tempo is. De militair begint hier met praten over zijn werk en zal hier niet mee ophouden tot aan het einde van de tocht. Als vrachtwagenmonteur begint hij in geheimtaal (militair jargon?) tegen mij te praten, waarschijnlijk omdat ik enige affiniteit met de transportwereld heb. Ik kan er soms geen touw aan vast knopen maar mijn antwoorden stimuleren hem waarschijnlijk nog dieper op de materie in te gaan. De eerste rust in deze route is opgesteld in een boerderij, hier krijgen we soep en er is zelfs keuze uit twee smaken. Net als ik mijn lampje opsteek van mijn pet om te kunnen zien wat ik eet slaan de stoppen door op de boerderij en laten wij de post in donker gehuld achter ons. De militair gaat enthousiast door met zijn betoog waarvan de samenvatting in zijn eigen woorden weergegeven “Er is geen leger leven dan, een legerleven!”. De nachtroute is juist gekozen, ondanks een nagenoeg volle maan was er weinig te zien dat is blijven hangen, totdat de zon opkomt en ons een mooi uitzicht biedt over de uiterwaarden van de IJssel. Deel twee eindigt als wij de aartsengel passeren en via de achterkant bij het vertrekpunt uitkomen.

Voor de debutant heeft zich al die tijd zich een beetje aan de oppervlakte gehouden gaat het in de derde lus beginnen, hij zal uit zijn comfortzone gehaald worden en afstanden waar je niet voor kan trainen voor het eerst maken. Wij vertrekken met z’n drieën omdat de militair zich voor de marathonafstand had ingeschreven, net als de jonge dame die wij tegen komen bij de uitgang. De weg gaat richting het noorden langs de binnenwateren van Zwolle richting het Zwarte Water. Als wij met de klok mee om de Aa-Landen zijn rondgetrokken doen wij dit in tegenovergestelde richting om de Weide Aa om uit te komen bij een theeschenkerij. Hier hebben we de laatste dialoog met Adriaan die ons al die tijd passeerde of gepasseerd werd. Als het buitenzitje verlaten is gaat de tocht verder over een dijkje richting de Vecht. Het zonnetje begint hier te schijnen zodat ik mij moet beschermen met factor 100 in de vorm van een pet. De dijk voert lang door het rivierenlandschap dat stilaan overgaat in industrieterrein, als wij voor de Nieuwe Vecht naar rechts worden gedirigeerd komt de Peperbus in zicht, de baken van deze tocht. Wanneer wij bijna bij de finish zijn van de derde ronde kom ik, in deze stad met meer dan honderdduizend inwoners, de enige bloedverwant tegen die hier woont, ongelooflijk!. Na een snelle babbel en de belofte zo weer te komen voeg ik mij bij het team om de laatste meters te aanvaarden.

Als een patatje majo met cola is weggespoeld vinden we het weer tijd voor de vierde ronde die is ingekort met 4 kilometer om toch op de juiste afstand uit te komen. Na nogmaals de Sassenpoort onderdoor te gaan gaat de weg via het provinciehuis naar het park de Wezelanden dat vloeiend overgaat in een pad langs het Almelose Kanaal. Via de Nieuwe Wetering komen we aan de rand van de stad waar wij naar links worden gedirigeerd richting de Wythmenerplas. Voor de debutant is dit een halve thuiswedstrijd en hij kent de weg hier feilloos. Hij begint ineens te vlammen en lopen in een wat verhoogt tempo langs de plas en doorkruisen we nog een golfterrein waarop het einde de restantenrust is gesetteld. Wij nemen het er even van, de goede verzorging en de locatie in de zon kunnen we nu erg waarderen. Na vertrek van de rustpost kom ik er achter dat ik mijn zonnebril ben vergeten en loop “even” een kilometertje terug om het eigendom weer in bezit te krijgen. De bril ligt nog keurig op de plek waar ik hem heb gelaten en kan ik verrichter zake terug naar het duo dat doorgelopen is. Ik loop even alleen dat mij de vrijheid geeft een muziekje op de oren te zetten en op de ritme van deze muziek mijn snelheid laat bepalen. Na verloop van tijd krijg ik ze in het vizier en vind weer snel de aansluiting. De passen van de debutant zijn wat minder lang en minder frequent, te vroeg gevlamd, maar dat kan je ook niet weten als het je eerste maal is op deze absurde afstand. Via Veldhoek komen we weer terug aan de rand van de stad waar veel watervogels te bewonderen zijn. Hier zie ik de eerste eendenkuikens van het jaar en een stern die een perfect geslaagde duikvlucht maakt op het water. Maar in plaats rechtstreeks de stad inlopen worden we er omheen geleid en ziet de debutant het even niet zitten. Een geforceerde rust wordt ijlings ingelast om hem op kracht te laten komen, waarbij het andere teamlid zich gedwongen voelt door te lopen. De krachten komen terug als er een broodje en een flesje drinken in wordt genomen waarmee hij de laatste inspanning mee moet gaan halen. Via het fantasieloze Wipstrikkerallee komen we voor de laatste keer bij het Almelose Kanaal welke ons dirigeert naar het centrum van de stad. De vooruit gelopen loopster wordt nog net bij de deur ingelopen en zo kan het drietal gezamenlijk een einde maken aan deze tocht.

Bij de eindceremonie rituelen moet ik na 32 uur op toch scherp blijven de dames achter de tafel weten van toeten noch blazen in het afstempelen, how hard can it be?. Na enige aanwijzingen hebben ze het dan toch voor elkaar gekregen. Wanneer ik naar de gadget van een medaille kijk staat er een het woord halve marathon erop, zelfs dat is te moeilijk. Toch even vriendelijk ingewisseld voor 3 correcte versierselen mag ik eindelijk mijn verdiende biertje laten smaken. En als ik terug loop naar mijn neef voor een laatste bak koffie laat ik de mars voor wat het is. Op het laatste puntje na is dit een aardige tocht met zeer toegewijde en enthousiaste vrijwilligers, zeker de moeite waard om terug te komen!.

eduard, weer genoten van je humor.