Walkers4Walkers.nl

Dit was mijn eerste keer in Steenwijk, maar ik ga hier zeker nog wwel terugkomen! Leuke tocht, goede verzorging,aardige mensen.
Ik heb een paar lusjes met wat wandelmaatjes opgelopen, maar benuiteindelijk alleen gefinished om 10.30 u.
Ik wilde me niet 'stuk' lopen ivm met de verdere plannen voor vandaag.

Helaas heeft de NS zóveel roet in het eten gegooid, dat er van die 'andere plannen' niets terecht is gekomen: even na 19.00 u ben ik zwaar teleurgesteld uit Utrecht terug thuis gekomen, omdat Weert niet meer op tijd te bereiken viel......

Wandelmams en ik hebben 2 lussen gelopen. Een heerlijke tocht in een warme nacht. Helaas ben ik na een kilometer of 8 gevallen. Ondanks de hulp van 2 zaklampen stapte ik op een donker grindpad op een dikke kiezel. Zwik, wiebel en ik toen BOEM!!!!! Languit..... Zere handen en een zere knie met flinke schaafwonden. Tenminste, zover we konden zien bij het licht van de zaklampen.

Bij de tweede rustpost zijn de plekken schoongemaakt en na verloop van tijd nam het gloeien van de schaafwonden af. Na een korte rust in de kantine van vv Steenwijk, waarin we een kopje soep en 2 broodjes aten, gingen we vol goede moed op weg voor lus 2. Ondertussen liepen we wel in de achterhoede, er liep nog één meneer achter ons. Maar daar zijn we wel aan gewend, ons tempo is nu eenmaal lager dan de gemiddelde Kennedymars-loper.

Omdat de route richting "ons dorp" ging, vroegen we ons af hoe het verder zou gaan. De eerste rust in de tweede lus bracht ons dichter bij ons bed dan bij de auto, dus de verleiding van het bed lag op loer, maar natuurlijk gingen we door. Het mooiste stuk moest nog komen, Giethoorn bij het ochtendgloren. Langzaam werd het licht, de zaklampen gingen in de tas en we zagen Giethoorn steeds dichterbij komen.

De route stuurde ons Giethoorn-Noord door en die verrekte hoge bruggen deden best wel Auw-Zeer aan de benen. Maar dat pad is ook zo ongelooflijk mooi, grachten, mooie huizen en doorkijkjes naar het achtergelegen meer. Zeker bij de opkomende zon gaf dit prachtige beelden.

Na de tocht door Giethoorn-Noord kwamen we vrij vlot bij de tweede rust. Hier brandde een vuurtje, kregen we een warme bakkie (koffie en bouillon) en gaven we de voetjes even rust. De hekkensluiter had zich ondertussen bij ons aangesloten en tegelijk vertrokken we weer.

Al snel liepen wij als hekkensluiter. Mijn knie begon op te spelen en ik merkte dat Wandelmams moest inhouden. Mijn tempo ging omlaag. Ik voelde mijn knie dik worden. Na een korte inspectie bleek er een dikke blauwe plek te ontstaan, met daaronder vocht. Ook nu was er sprake van Auw-Zeer. Bij elke stap dreunde het door in mijn knie, maar met nog maar 5 kilometer te gaan wilde ik niet opgeven.

Het tempo ging steeds verder omlaag en even overwoog ik om de EHBO te bellen om mij op te halen. Maar dat was toch mijn eer te na. Na ruim anderhalf uur gedaan te hebben over de laatste krappe 6 kilometer kwamen we weer bij vv Steenwijk. En natuurlijk moesten we die verrekte trap weer op. In de kantine gevraagd naar de EHBO, zodat mijn knie gekoeld kon worden. Uiteindelijk heb ik 20 minuten gezeten met een coldpack op mijn knie.

Om 8 uur was ik thuis, nadat ik 2 minuten eerder Wandelmams thuis had afgezet. Het Wandelmannetje en dochterlief werden net wakker en nadat ik had gedoucht en de schatjes een kus had gegeven dook ik mijn bed in. Trusten!!!!

Gelukkig viel het met mijn knie wel weer mee toen ik wakker werd (om half 4 vanmiddag). Er zit een keurige blauwe plek en nog een beetje vocht.

Maar na de St. Christoffelmars van afgelopen donderdag en de 40 kilometer van afgelopen nacht hebben Wandelmams en ik volop vertrouwen in een goede afloop van de N4D.

Na het douchen, wat eten en een dutje weer fris en fruitig op het forum. Mijn 2e KM Steenwijk en 15e in totaal zit er op. Met bloed, zweet en tranen is deze warme tocht volbracht. Bloed omdat een teennagel het nodig vond een andere teen aan te vallen, zweet dat spreekt voor zich en de tranen? Het kan ook gewoon zweet zijn geweest dat van mijn voorhoofd in mijn ogen liep...
Wat is er nog meer te vertellen dan wat er al via Trudy is bekend geworden? Rumi en ik zijn inderdaad samen van start gegaan en Bertus liep de eerste twee lussen vaker voor ons dan achter ons. Hij had de mp3 op en dat gaf hem kennelijk vleugels. Toen wij hem eenmaal ingehaald hadden, kwamen wij hem bij de meeste rustposten tegen als wij daar weggingen. Ook Jaap en Afra kwamen wij bij de rustposten tegen. Rumi had weer last van zijn kuiten en in de laatste lus ben ik, ondanks de huisblaar op de bal van de linkervoet, in mijn eigen tempo ervan door gegaan. Bij de laatste rustpost was het zo gezellig, dat Rumi mij weer bijhaalde met zijn aangepast tempo. Samen hebben wij de laatste 6 km afgelegd, met een aangepast tempo. Om 14.50 uur was het weer voorbij. Nog ruim drie uur over en een uurtje langer onderweg dan "normaal" met zijn tweeën.

Jammer te horen dan Jaap weer zijn Sittards problemen heeft gehad en dat Coert zijn plannen zijn mislukt. O ja, Liessie73 niet gezien in het kleine gezelschap. Daar moeten wij de volgende keer toch iets aan doen! Volgens Doctor Pain die mij belde, heeft de huisblaar te maken met mijn manier van lopen. Daar gaan wij nog iets aan doen. Het zou mooi zijn als ik een KM kan lopen zonder die blaar. Dat biedt ook uitzichten op grotere uitdagingen

Allen gefeliciteerd met de KM en liesie en wandelmans met de 1/2 KM. Ondanks de blessure hem toch goed uitlopen geeft inderdaad zelfvertrouwen voor nijmegen.

Ben ook weer thuis. Alles wat ik meegemaakt heb heeft Wil al gerapporteerd, dus daar heb ik weinig aan toe te voegen. Heb wel besloten mezelf een wandel-stop van tenminste 4 weken op te leggen. Wil nu echt verlost worden van m'n kuit-probleem!!!!
Vanmorgen in de gietende regen m'n tent kunnen opbreken, dus die heb ik nu nog maar weer voor m'n huis opgezet. En dat alles voor m'n 17-de KM, en wederom een herinnering, ditmaal een standaard...

Allen van harte met het behaalde resultaat (hele en halve KMmers)

Het fotoverslag van Bertus is weer ingeplakt, ik heb er meteen een paar foto's van Jaap bij gedaan, op die manier zien we Bertus ook eens voor de camera

Grappig om te zien: zo ongeveer halverwege de foto's sta ik aan de finish nog even bij te praten met bekenden: De dame op de foto was kort vóór mij binnen.
Maar de fotograaf 'moest' op dat moment dus (blijkt uit zijn foto's) nog tenminste één lus.......