't Was allemaal ietwat onzeker, maar afgelopen zaterdag stond ik dan toch in Someren voor mijn 2e mars aldaar. Onderweg naar Someren een regenbui, die mij alvast voorbereidde op een te verwachten nat pak. Op de parkeerplaats was nog voldoende ruimte en hooi voor mijn stalen ros. Na een korte wandeling met weekendtas op zoek naar het inschrijvingsbureau achter het gemeentehuis. Daar stonden Carola, Syl en Marc als ontvangstcommité. Na een korte voorstellingsronde (ik ben tenslotte een newbee binnen de W4W) meldde ook Gery zich aan.
Zoals gebruikelijk schijnt te zijn, verplaatst eenieder zich naar een kroeg aan het begin van de meute wachtende wandelaars. (Er schijnen nog wel meer gebruiken/rituelen te zijn binnen de W4W, maar een duidelijk overzicht hiervan ontbreekt.)
Edoch voor korte duur. En bekend chinees spreekwoord zegt: Wie vooraan staat, start als laatste! Klopt vrij aardig. Lang nadat het startschot is gegeven, passeren we de startlijn.
De eerste kilometers ga ik op zoek naar mijn eigen tempo. Mijn muziek van zo'n 128 bpm helpt om de spieren goed los te maken. Daarnaast is het in het begin wandelen met drie dames (Marc heb ik na het café niet meer gezien) die elkaar enige tijd niet hebben gezien, erg vermoeiend.
Door de muziek (herrie) langs de kant van de weg is een fatsoenlijk gesprek ook niet mogelijk. Verder de nacht is wordt het rustiger en uiteindelijk lopen we gevieren door de Somerense dreven.
De verzorging, begeleiding en het weer waren voortreffelijk, alhoewel de organisatie v.w.b. het laatste punt geen credit kan krijgen. Het was gewoon genieten van al die dwazen en gekken langs de kant van de weg. (Of op de weg ???)
Na een kortstondig gesprek met Carola in GULPEN (iets van 10 seconden of zo) hebben we dit record in deze tocht kunnen breken. Zo bleek dat ze de ochtend nog in UTRECHT had gelopen. In BROUWHUIS was dit uiteindelijk ook zichtbaar. Zo heeft zij het tafelblad voor een korte periode van heeeeeeeeeeeel dichtbij bestudeerd.
Ook met Syl en Gery was het goed toeven. Het zij me vergeven dat ik de besproken onderwerpen niet meer allemaal voor ogen heb. Wel mag worden gemeld dat ook een van deze dames enige tijd de binnenkant van de oogleden heeft liggen bestuderen.
Middels een sms had Wolfje gemeld, dat ze de 40 kwam lopen. Bij de samenkomst van de 40 en de 80 zouden we allen samen verder ploeteren.
Je loopt wat rond en je komt collega's tegen langs de kant van de weg. Dus maak je een praatje. De dames passeren en ik meld dat ik ze wel achterop zal lopen. Na een drankje en een prettig gesprek neem ik afscheid van mijn collega en begin ik met 'n inhaalrace in mijn 128 bpm-tempo richting LIESSEL. Daar zullen de dames wel aan 't rusten zijn.
Helaas, niemand te zien. Op de terrassen niet. In het parkje niet. In een zaaltje zie ik wel diverse klanten voor een massage, maar geen W4W-ers. Zo, heb ik zolang staan kletsen? Niet toch? Zouden ze doorgelopen zijn?? Dat moet haast wel. Dus door naar ASTEN in een bloedtempo. Hele volksstammen heb ik ingehaald, maar geen CG&S. Ik geen velden of wegen te zien. Na 11 km in Asten te zijn aangekomen, begin ik aan mezelf te twijfelen.
Inmiddels heeft Wolfje zich in het net gemeld en die verplaatst zich met rasse schreden ook richting ASTEN. Van haar hoor ik, dat CG&S nog vóór ORMEL zitten.
Enfin, na aankomst van de dames in ASTEN hoor ik, dat 'het altijd zo is dat W4W-ers in LIESSEL in een achterafzaaltje zich verzamelen' !!??!!
Ook Wolfje komt na een tiental minuten binnenlopen.
Na een rustpauze van globaal anderhalf uur (!!), waarbij ook andere W4W-ers zich laten zien, wordt begonnen met de laatste 16 kms.
Het weer zit helemaal goed, net als de verzorging. De volgende keer neem ik echt wat minder voedsel mee. In SOMEREN-EIND wordt een terrasje gepikt.
De laatste kms lopen Carole en ik op een soepel strak tempo. Dat geeft goede moed voor de DOTO in augustus. Zou het dan toch gaan lukken ? Door SOMEREN lopen is een groot genot. Vlak voor de finish wachten we op GS&W en aangevuld met de kids van Wolfje en opa en oma gaan we richting eindstreep. En ook dit is weer een hele belevenis. Na een proficiat van de dames van de stichting, de medaille, het certificaat, de stempels voor de administratie en een afsluitend drankje, zat deze KM er weer op. Gelukkig is de afvoer naar de parkeerplaatsen dit jaar weer beter dan vorig jaar. Toen moest ik met weekendtas een heel eind lopen. Dit jaar werd ik zowat voor mijn stalen ros afgezet. SOMEREN, bedankt.
Carola, Gery, Syl, Wolfje en natuurlijk ook al die andere lopers, hartelijk dank. Het is weer mooi geweest.