Walkers4Walkers.nl

Ik doe NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOIT gekke dingen vlak voor de Vierdaagse... ahum

Nee, wel 50 weken na de vierdaagse.

Oef, Ardie dat zijn geen grappen zo vlak voor de N4D. Ik hoop dat de fysio je weer voldoende op kan lappen. Beterschap!

Om de 1 of andere reden werkt mijn site niet naar behoren en is helaas nu net mijn broer die daar altijd naar kijkt op vakantie.
Vandaar dus nu hier het verslag van Someren, anders zijn we 2 maanden verder voor het eens online komt.


Ook dit jaar hebben Sabine en ik ons ingeschreven voor de Kennedymars (KM) van Someren. Na een goed verlopen KM Someren verleden jaar, gaan we dit jaar opnieuw de uitdaging aan. Kenneth heeft andere verplichten maar Arjan en Carla zijn er dit jaar er ook weer bij. Ardie rijdt wel met ons mee en overnacht ook in de caravan, maar zij gaat haar eigen plan lopen. Tenminste dit is de planning tot woensdagavond. Terwijl ik in het theater geniet van de opera Carmen, word er door de organisatie van Someren druk vergaderd. Vanwege het warme weer word de KM ingekort tot 52 km. Ik baal hier wel een beetje van, zelf houd ik wel van dit warme weer, maar ik begrijp de keuze van de organisatie. We overleggen wat we gaan doen en besluiten gewoon te gaan starten. Het is dan wel geen 80 km dit keer, maar het is en blijft wel Someren. Deze vind ik samen met de KM van Waalwijk de leukste die er qua publiek zijn.

Op zaterdagmiddag rijden we dan ook met zijn drieën naar Somerenheide waar de camping is waar wij met de caravan zullen staan. Camping de Pipowagen is dezelfde camping als waar we verleden jaar stonden. We worden door de eigenaresse hartelijk begroet. Ze geeft ons ook de krant waarin door een plaatselijke journalist een stukje over ons is geschreven. Nadat de caravan is neergezet, besluiten we even wat te gaan slapen. Jammer genoeg lukt dit niet, de camping heeft een bandje ingehuurd voor vanavond en die zijn nu net aan het repeteren. Het klinkt gelukkig wel goed. Arjan belt nog even, Anneke en Martijn lopen wel mee, maar Carla niet en zou graag met hun zoon Gerben een nachtje in de caravan slapen. Tuurlijk geen probleem, wij zijn er tenslotte toch niet.

Het is net 8 uur als zij arriveren en na een kleine uitleg gaan we met zijn alle op weg naar de start.
Als we ons aanmelden worden we al begroet door Sandra en Bertus. Ook is het GGG vertegenwoordigd, ditmaal door Jan, Dirkie, Dirkie-junior en Andries. Annika blijkt er eveneens te zijn, maar haar hebben we gemist. Net als verleden jaar mogen wij voor de meute starten. Er valt ons wel gelijk iets op, er zijn veel minder bekende snelwandelaars dit jaar. Vele zijn in verband met de warmte en de verkorte afstand niet naar Someren gekomen. We worden door sommige vrijwilligers zelfs nog herkend als de 2 mensen van het krantenstukje.

Het is klokslag 22:00 als we mogen vertrekken. De eerste aanpassing is gelijk al hier, we gaan rechtsaf in plaats van linksaf. We zetten het tempo er gelijk maar goed in, het grote nadeel van Someren is dat de tijd om bij een rust te komen zo kort is. Na een goed half uur worden we bijgehaald door Arjan en Anneke. Martijn is hier ook nog in de buurt maar die trekt verder zijn eigen plan. Met zijn 4tjes lopen we langs de camping waar we enthousiast worden aangemoedigd. Toch leuk dat de hele camping is uitgelopen om ons aanmoedigen. We wandelen verder en na nog eens 10 minuten worden we ook bij gehaald door Angelique. De route is duidelijk anders dan andere jaren, we lopen veel meer in het donker en door bossen heen. Vaak probeer ik de stippellijn maar in het midden te houden, en dit lukt aardig.

Als Ardie voorbij komt lopen, moppert ze wel even dat we de andere lopers wat ophouden. Ja, het is misschien ook wel beter als we niet aan beide zijde van de stoel lopen. De eerste controle/ rust is op 11 km. In de resterende 41 km zullen nog 9 rustposten zijn, daar valt dan ook echt niet over te mopperen. Ik heb jammer genoeg al op ongeveer 8 km last gekregen van mij scheenbeen/enkel. Het voelt niet aan als een scheenbeenontsteking en als ik het tempo iets omlaag gooi, gaat het best wel. We lopen verder na de volgende rust. Angelique is zo handig geweest om de route uitprinten zodat we een beetje een idee hebben waar ze allemaal zitten.

De eerste echte rust die we dan zelf nemen is op ongeveer 21km. Lekker even wat te drinken en wat boterhammen opeten. Ik was hier wel even aan toe. We gaan verder en wandelen door een bospad. Tot mijn verbazing zie ik hier Ardie op de grond zitten. Nu mag Ardie natuurlijk pauze houden wanneer zij wil, maar met zoveel rusten als bij deze tocht en het ietwat verwrongen pijnlijk gezicht, lijkt het mij dat dit niet een bewuste rust is. Ardie blijkt te zijn gevallen en heeft daarbij een schaafwond op der been en haar knie geblesseerd. Ze gaat toch verder. We wandelen met het groepje van 5 weer rustig verder en komen aan bij de rust op 31km. Hier hebben we nog een klein akkefietje met een overenthousiaste EHBO’er. De wc’s buiten zijn alleen met een trap te bereiken, wat voor Sabine niet te doen is. Binnen in het gebouw is echter wel een wc die wel bereikbaar is. Op het moment dat ik Sabine dan ook het gebouw in wil duwen, komt de EHBO’er op me afgelopen, duwt me bijna achter de stoel weg. De EHBO’er krijgt door dat hij mijn plek niet kan/mag innemen en vindt vervolgens dat ik achteruit de drempel moet nemen. Hij probeert te helpen door Sabine dan maar bij haar schouders naar binnen te duwen, helaas weet hij die niet te vinden in zijn enthousiasme. Het is altijd fijn als mensen ons willen helpen, vragen of en hoe je kan helpen is een betere oplossing. Dit was niet de juiste manier. Ik besluit maar niet boos te worden, daar schieten we niets mee op en we willen volgend jaar toch ook graag hier wil lopen.
Bij deze rust kan je hamburgers kopen, de opbrengst gaat naar het Macdonald huis. Mij zelf doe ik absoluut geen plezier met een broodje nu, maar Sabine geniet er volop van. Ik kauw met veel moeite mijn brood weg. Het niet willen en kunnen eten is nu begonnen. Ook Anneke zie ik met dezelfde enthousiasme haar boterhammetjes op eten.

Bij deze rust komen we Alfred King nog tegen en Ardie is hier ook nog. Die besluit met ons verder te lopen, echter na ongeveer een km zegt dat ze er mee stopt. Ze heeft te veel pijn en gaat terug naar de rust. Wij gaan met zijn 5en verder. We gaan nu weer over bekend terrein, dit gedeelte herken ik van de vorige keren. Hoewel er onderling druk geklets word, valt Sabine hier af en toe toch even in slaap. Ik vind dat prima, het zijn ook al zware weken voor haar geweest, zij zelf denkt er anders over. Ze wil eigenlijk wakker blijven maar het lukt nu eenmaal weg niet. Er is hier ook haast geen publiek langs de route om haar wakker te houden. We voelen wel enkele druppels maar dat is ook alles. Als we een stukje verder zijn zien we dat het fietspad daar wel kletsnat is, we hebben blijkbaar geluk gehad. We kuieren gezellig verder, genietend van de omgeving en de gezelligheid met elkaar. Ik leer dat Johan geen vrachtwagenchauffeur is, Angelique merkt dat het duwen van Sabine toch wel even iets anders is dan van een oude dame. We lassen nog even een kleine rust in, we bekijken het wolkendek en besluiten dat we liever achter de bui aanlopen. We gaan verder, rustig wandelen we langs wat huisjes tussen de bomen, langzaam aan komt er ook weer wat meer publiek langs de kant, en kan er weer voldoende gesnaaid worden. Helaas voor mij, is eten wel het laatste wat ik wil nu, maar een bekertje water blijft er wel ingaan.

Het is ongeveer half 10 als we Someren weer inlopen. We gaan door het park heen als we worden aangesproken door de plaatselijke radioverslaggever. Hij vraagt of hij ons mag interviewen. Eigenlijk hebben we daar na 51 km wandelen niet echt zin in, maar goed ook deze meneer moet zijn werk doen. Alleen wel dat op het moment dat hij begint met het stellen van vragen wij net langs een gettoblaster lopen. Het laatste stuk is nu wel aangebroken, over de Kanaalstraat lopen we naar de finish toe en zien daar een enthousiast zwaaiende Ardie, Carla, Martijn en Gerben staan. Hartstikke leuk dat zij er zijn. We nemen de felicitaties in ontvangst en gaan dan toch ook wel trots de finishvlag onder door. Na het ophalen van de medaille en de rugtassen zijn we weer richting camping gegaan, waar we hebben geslapen, gedoucht en wat gegeten te hebben. De rest van de dag voltrekt zich in een zeer relaxt en ontspannen sfeer als om klokslag 22.00 uur bij mij het lampje uit gaat en ik geniet van een wel verdiende nachtrust.
Al met al een leuke wandelnacht gehad. De temperatuur heeft in ons groepje niet voor problemen gezorgd, de sfeer langs de route was weer opperbest. De organisatie was weer prima en tof van ze dat we weer vooraan mochten starten. En volgend jaar gaan we gewoon weer maar dan wel voor de 80.

Leuk verslag

Vandaag een mail gehad van de organisatie. De mensen die zich hadden ingeschreven voor dit jaar maar niet zijn gestart, krijgen tot 1 oktober 2015 de gelegenheid om de inschrijving over te laten zetten naar 2016. Gratis, want na 1 oktober dient het gewone tarief betaald te worden. Je moet het mailtje dus voor 1 oktober beantwoorden. De doorschuiving wordt dan in februari 2016 bevestigd, als voor iedereen de inschrijfperiode begint. Goed geregeld !

Leuk verslag Larissa.

Prima verslag van deze kennedy 50. Jullie hebben het lekker vlot afgelegd hoor. Compliment

Eindelijk het verslag gelezen! Ik vond het erg leuk om samen te lopen, en idd: heul anders dan met een oude dame. Sabine vond me iets te voorzichtig denk ik haha.