Walkers4Walkers.nl

Hert was een te gekke wandeling!
En genoten vannacht en vanmorgen!
Inderdaad om 12 uur binnen.
Leuke derde KM voor mij, en zeker de moeite van het deelnemen waard.
Ga nu lekker uitrusten, later deze week een verslag op de website.
In verband met de warmte heb ik weinig foto;s gemaakt omdat ik gewoon op tijd binnen wilde zijn.
Groetjes, en iedereen bedankt voor de gezelligheid en de support dit weekend!
~~Fons~~

Ja, nee, ho, wacht even Daar laten we ons niet mee afschepen . Ja kom op zeg, je ben nu lid van W4W, dus we verwachten ook een verslag van jou op W4W.
Desondanks, van harte gefeliciteerd gozert.

Van harte KM walkers, en dat met deze temperatuur, diep respect

iciteerd de lopers die deze tocht hebben gedaan met deze hitte zal nog een graadje erger geweest zijn dan in het noorden.
Petje af.

Whahahahahahaha, daar zal ik over nadenken whahahahahaha

proficiat

Ik heb het hele weekend in Venlo op de Floriade gestaan in temperaturen van 35 - 39 graden (!)
Melderslo is daar vlak om de hoek: we kwamen er langs onderweg.
RESPECT voor iedereen, die bij deze temperaturen een Kennedymars uitloopt!

Mocht je wel in korte broek en T-shirt of moest je in pak???

(Ik open dat topic niet ik open dat topic niet ik open dat topic niet ik open dat topic niet...... sh*t! Toch geopend...)
Griezelig gewoon, lopen of rollen met zulke temperaturen! Zelfs als ramptoerist gaat me dit te ver.

Bertus: sjappoo voor jou man, met je 40ste keer!
Keetmans: een digitale hug van je jongedame
Ixiaan: 12.00 uur binnen? De vlammen moeten van die wielen hebben geslagen! Gefelicteerd, geweldig!

Verslag van de Kennedymars Melderslo 2012

Dit wordt mijn 15e MKM (Melderslose Kennedy-Mars). Het is een van mijn 4 favorieten, en dat komt eigenlijk vooral doordat deze KM, vanwege zijn schaal, altijd weer een soort van reünie is. Als regelmatig deelnemer kennen de mensen je, zowel de mensen die het organiseren en de vrijwilligers aan inschrijfbalie en posten, als diverse mensen eromheen.
Ik heb het eventjes nagezocht: 1997 was mijn eerste MKM, en alleen in 2000 heb ik deze overgeslagen. Someren en Waalwijk hebben in deze zelfs een (iets) slechtere score.

Voorwerk: weersverwachting en mail van de organisatoren

Het is een paar dagen van tevoren al duidelijk dat de zondag van de MKM een exceptioneel warme dag gaat worden. De organisatoren hebben dat ook opgemerkt, en daarom word ik op donderdag verblijd met een mailtje van de organisatie dat er wat maatregelen getroffen gaan worden (o.a. vervroeging van de starts op de kortere afstanden). Ook staan er in die mail wat tips voor de deelnemers i.v.m. de te verwachten temperaturen en zonnestralen. Er staan voor mij niet echt bijzondere dingen in, maar het bericht zelf ervaar ik wel als heel positief. Naast de deelnemers (mail) is ook de plaatselijke pers geïnformeerd. Een wandelvriendin mailt mij een link door naar een artikel in een van de regionale kranten. Ook daar staat informatie over de maatregelen.
Voor mij betekent dit warme weer maar een kleine aanpassing. Loop ik normaliter met een cap met een klep boven de ogen, nu duik ik in mijn collectie van zonne-hoedjes. Om maar zo veel mogelijk van mijn hoofd te beschermen tegen de zon zoek ik uit deze collectie het petje uit dat het laagste komt. Het petje van Albron bedekt bijna mijn gehele oren en komt als winnaar uit de bus. Dat kan ik uitbreiden met een zakdoek van de Nijmeegse, als het op zijn warmst is. Ook natuurlijk extra hemden en shirts meenemen, en iets meer dan gewoonlijk.

Verder had ik in Nijmegen nieuwe wandelschoenen gekocht omdat de oude echt bijna op zijn. De nieuwe schoenen gaan dus aan. Ik had nog niet gewandeld tussen Nijmegen en deze KM, dus ze gaan de vuurdoop krijgen. En ja, inlopen van nieuwe schoenen op een KM is niet iets wat ik anderen aanraad. Maar ik loop tegenwoordig weinig anders als KM's, dus wat moet je dan? Daarnaast heb ik natuurlijk de oude schoenen nog, en die gaan in de tas op transport. De nieuwe had ik tenminste nog meer dan twee volle weken dagelijks aangehad. Dus ik ben wel voorbereid.

De start

Ik ben op tijd, maar niet veel meer dan dat. Ik heb zaterdag namelijk nog een verjaardag, en het afscheid nemen duurt iets langer dan gedacht. Maar: de auto op de gewoonlijke plek geplaatst, en eventjes een klein stukje lopen naar de start. Daar zie ik enkele bekende wandelaars, maar eerst even de formaliteiten regelen. Daarna de start. Al snel zit ik achter Bertus. En dankzij het W4W-forum vermoed ik dat de dame aan zijn zijde wel zijn zus zal zijn; eventjes de naam Diny gebruiken dus. Klopt! Vrij vlot kom ik in gezelschap van een debutante wier vader ook meedoet. Deze heer verwacht rond 8 uur 's ochtends te finishen en is van plan daarna zijn dochter naar de finish te begeleiden, enige km's meer dan ik van plan ben te gaan afleggen...

De nacht

Ik had dan wel het idee gehad om 's nachts zo weinig mogelijk te pauzeren, maar dat lukt toch niet echt. Aan de ene kant jammer, want een poging om het in de hitte lopen zo veel mogelijk te beperken gaat hiermee in rook op. Aan de andere kant is dat niet echt een probleem, zoals later zal blijken.

De ochtend

Doordat we toch nog redelijk pauzeren komen we bij de tweede bagagepost, de camping Californië, als die al in het ochtendlicht baadt. De jongedame laat zich (preventief) masseren, na het eten hul ik me in een nieuw en droog T-shirt. Dat niet echt lang droog zal blijven natuurlijk, met de verwachte temeraturen...
Bij de post beginnen de EHBO-ers op zeker moment toch aan te dringen op vertrek, aangezien de temperaturen ernstig op zullen gaan lopen. Natuurlijk, ze hebben gelijk. Maar ik moest toch nog even wat dingetjes doen. En als ik gereed ben is de jongedame al gevlogen. Ik kom haar nog wel een aantal keren tegen, meestal maar kort.

Op 59 km zit weer de post bij de Hayberries, een tentje waar ze blauwe bessen verkopen, al dan niet verwerkt in bijvoorbeeld taartpunten. Ook kun je daar zelf je bessen plukken.
Deze post staat daar al een aantal jaren. En als op een gegeven moment iemand over de regionale omroep begint kom ik met het verhaal van een intervieuw, een aantal jaren geleden. Ik werd toen live voor Reindonk geïnterviewd, en na afloop van het intervieuw liep ik weg en hoorde ik de journalist nog zeggen: "En hij loopt weg alsof er niets aan de hand is". Vervolgens komt daar een journalist aan: dezelfde als toen. Die vervolgens ook nog hetzelfde verhaal weet te vertellen. We spreken wat met elkaar, en uiteindelijk ben ik weer op de radio. De journalist begint zijn inleiding met o.a. de uitdrukking "déja vu"... Het gaat wel over drinken en eten, maar juist niet zo heel erg over het weer zelf. Daar is blijkbaar al genoeg aandacht aan besteed.

De middag

Het begint ondertussen wel een beetje warmpjes te worden. Maar afgezien van een klein ongemak op het laatste stuk zal ik van de hitte alleen de last ervaren van extra zweten en extra drinken. Dat eerste is alleen maar minder aangenaam, dat tweede is geen probleem. En sommigen weten blijkbaar al dat ik meteen om twee bekertjes cola vraag...
Wat ondertussen wel een probleempje wordt: de beide hakken. Ik heb dus nieuwe schoenen aan, en op de een of andere manier ontwikkelen zich op beide hakken dingen die men gewoonlijk betitelt als "blaar". Ik heb de oude schoenen in de tas die op transport is, dus in Swolgen (64) gaan de schoenen en sokken uit. Rechts is inderdaad een blaar te zien, maar links niet. Alleen: als de EHBO-ster van dienst over mijn linkerhak wrijft voel ik wel degelijk een blaar: die zit dus onder de eelt. Een paar pogingen tot prikken leveren geen vocht op. Ik suggereer dat ze dan maar plakt om erger te voorkomen, en aldus geschiedt. Hierna trek ik nieuwe sokken en oude stappers aan en ik ga weer op weg.
Vanuit Swolgen stuur ik een berichtje naar diverse (wandel-)vrienden en bekenden. Eén van de geadresseerden is Marcel Dekker. Die bericht terug dat hij op de 1e finish aangaat (!). Hij lijkt dan nog serieus van plan om daarna een 25 achter de KM aan te plakken. Na die (1e) finish laat hij zich toch door de organisatie overreden om het niet te doen. Waar ik het overigens helemaal mee eens ben.

Volgende halte is Blitterswijk, waar de tent van de organisatie op het pleintje voor de kerk (en voor een café) staat. Even op het terras van het café zitten en wat eten en drinken. Lekker, Icetea. Maar: misschien wat te koud?

De laatste 7 km

Bij de post in Meerlo is het nog niet helemaal duidelijk, maar er zit iets niet helemaal 100% lekker. Het is nog niet duidelijk en dus ook nog niet verontrustend, maar als ik op de laatste post ga zitten is het wat beter merkbaar. Ik voel me niet helemaal goed. Het gaat nog wel redelijk, maar optimaal is anders. En dat gaat natuurlijk ten koste van het plezier èn het lopen zelf. Uiteindelijk kom ik er een paar honderd meter voor de finish achter wat mijn lijf me probeert te vertellen: die maag moet leeg. Waarom? Iets verkeerds binnen gehad waarschijnlijk. Even een zijpad opgezocht, en daar het legen opgestart. Geen dagelijkse routine, maar uiteindelijk is het starten voldoende en gaat het vanzelf verder tot het genoeg is (lees: de maag is nu leeg). Vervolgens nog even de mond gespoeld en weer verder. En ja hoor, dat was het hele eiereneten (!). Zo fris als een hoentje loop ik daarna de laatste paar honderd meter naar het einde.

Finish

Met nog ongeveer een half uur speling kom ik uiteindelijk mijn medaille in ontvangst nemen. Met een nummertje 15 erop, want bij de lustrums hebben ze die voor de liefhebbers beschikbaar.
En er staat daar ook iemand met een micro, en die stelt mij een paar vragen als ik op het punt sta om naar de administratie te lopen voor de stempels. Hij vraagt naar die keer vier jaar eerder, dat Mart Douven en ik een T-shirt van de organisatie kregen, omdat we allebei ons 100e stempeltje kregen op de blauwe kaart. Hij vroeg hoeveelste KM dit was. Het antwoord was 133 (als je stempeltjes telt kom je op 4 minder uit, vanwege de 4 eerste edities van KM Vijfhuizen...). En er zaten wat rustiger periodes tussen (niet altijd even vrijwillig!). Tweede keer op dezelfde dag met een microfoon onder mijn neus. Je zou er eens aan wennen.

Achteraf

Na afloop hang ik nog even een beetje rond bij de finish. Ik kan daardoor ook zien hoe Henk uit de tent komt en op een stoel gaat zitten, en daarna de bus in gaat voor het ritje naar het station. Om nou te zeggen dat dat allemaal soepel gaat, nou nee: niet echt (of moet ik zeggen: echt niet?)...

Wat verder opvalt: er zijn veel minder mensen bij de finish dan gewoonlijk. Logisch natuurlijk, gezien het weer. Maar het is een goed merkbaar verschil voor de frequentere bezoeker.

Op een gegeven moment is het rondhangen bij de finish ook wel weer genoeg, en loop ik richting auto. Daar nog even een half uurtje de ogen dichtdoen en de benen omhoog. Dat is lekker, en daarna in twee etappes naar huis (de onderbreking om een versnapering te halen langs de snelweg).

Weer wat geleerd

Als laatste toch ook uit deze KM weer wat leerpunten.
1) Ik loop niet voor niets een KM in 17-20 uur. Mijn lijf functioneert dan blijkbaar het beste. En bij tochten in extreme omstandigheden is het beter om dat aan te houden en niet te proberen dingen te doen die ik anders ook niet zou doen.
2) "Luister naar je lijf": Deze hoofdregel geldt niet alleen voor het bewegingsapparaat, maar ook voor de rest. Bewegingsapparaat en hoofdbedekking weet ik ondertussen wel, maar ingewanden horen er dus overduidelijk helemaal bij.
3) Koude Icetea (of iets anders) is mogelijk niet zo'n goed idee als je met dat soort temperaturen aan het wandelen bent. Een volgende keer maar vragen om drank uit een ongekoelde fles?

@de Keet, zo zie je maar dat je zelfs na 133 KM's (al dan niet gestempeld ) je toch nog iets kan leren. Een heel mooi verslag van een warme tocht.

Verslag Melderslo

De Kennedymars van Melderslo heb ik redelijk spontaan in mijn wandelagenda van 2012 opgenomen. Het was namelijk zo dat er voor de maand augustus nog niets op de agenda stond. Dus na wat speurwerk op de wandelagenda heb ik de Kennedymars van Melderslo gevonden. Een kennedymars die ook open staat voor rollers. Voor de zekerheid heb ik er nog een mailtje tegenaan gegooid.

Nog even werd ik door wat wandelaars (W4W-ers) in de war gebracht dat het een te rustig wandelingetje zou worden. Dat er wat weinig wandelaars zouden zijn, en ik kreeg bijna de indruk dat ik geen wandelaar op de route tegen zou gaan komen. Nou ja, ik wilde gewoon nog een stempel op de blauwe kaart, en dus besloot ik gewoon te gaan. Ik werd net als de andere 188 wandelaars aangenaam verrast door een tropisch warm weekend. Onderweg was de airco in de 'blauwe bolide' erg aangenaam.

Rollen vraagt om een planning. Ik heb eenmaal een handicap, en deze keer was ik van vertrek tot aankomst van en naar Zwolle zelf verantwoordelijk voor alles. Dus vrijdag de 'blauwe bolide' leeg gehaald en zaterdagmorgen de handbike in de 'blauwe bolide' gedaan. Enne … zaterdagmiddag lekker nog een paar uurtjes geslapen om helemaal fris en fruitig in Melderslo aan te komen.

Voor vertrek bedacht ik mij dat het misschien wel een verstandig plan was om naast de handbike ook de gewone rolstoel in de 'blauwe bolide' te duwen. Het maakte inderdaad dat ik niet voor iedere honderd meter buiten de 'blauwe bolide' meteen afhankelijk was van de handbike. Dit bleek een zeer goede beslissing die mij te zijn, voor en na de KM was ik met de gewone rolstoel gewoon mobieler.

Na het ophalen van de startkaart en het dumpen van mijn sporttas ben ik de handbike in elkaar gaan zetten. Het zweet liep via mijn voorhoofd op de grond, en ik vroeg me werkelijk af waar ik in de bloedhitte van de avond mee bezig was. Naast mijn regenpak was ook de jas met lange mouwen thuis gebleven. Het was nog warmer dan tijdens de Twentse Rolstoelvierdaagse eind juli. Toen de handbike in elkaar stond met alles er op en er aan, en de rolstoel weer in de 'blauwe bolide' zat ben ik weer richting de start gegaan. Bij de start heb ik de tijd vol gekletst en heb ik de laatste gebruikelijke dingen gedaan. Tegen 22:00 uur heb ik me achterin het deelnemersveld geplaatst om tien minuten later wel weg te kunnen achter de meute aan.

Na de start eindelijk weg: en het kriebelde meteen. De temperatuur was wat afgenomen, en het rolde heerlijk de nacht in. Onderweg zaten veel mensen nog lang buiten met vuurpotten aan de weg. Met water/limonade en andere aanmoedigingen stuurde men ons de nacht in. Het eerste rondje was leuk, en even na twaalf uur was ik al weer in Melderslo voor een stempel, wat te eten en te drinken. Wat mij opviel was dat dat de stempel- en voedingspost langs de weg aanwezig was middels een marktkraam. Heerlijk geregeld, want dan kun je dus meteen verder, en hoef je dus niet van de weg af als je er geen behoefte aan hebt. Met dit soort stempel- en voedingsposten hebben ze in Melderslo een vriend er bij gekregen!

Aangezien het tropisch warm was, en het overdag snikheet zou gaan worden had ik van te voren besloten om in de nacht zo veel mogelijk kilometers te maken. Zo heb ik het ook gedaan. Heb weinig pauze genomen, en alleen daar waar de tas met spullen was heb ik even wat langer gestaan en gedaan, om daarna weer verder te gaan. In gezelschap van gezellige W4W-wandelaars heb ik heerlijk gewandeld. De één kon geen pijlen volgen, de ander wilde bier uit een doggy-ride en de volgende wilde vals spelen door achterop de handbike te springen. Wandelaars zijn leuke mensen waarmee je leuke en goede gesprekken kunt hebben. Mijn gemiddelde snelheid lag in de nacht rond de 6 Km/uur, en ik bedacht me dat ik zo nooit op tijd binnen zou gaan komen. Toch stond ik om negen uur 55 kilometers op mijn GPS. Gezien de warmte van de dag wilde ik echt niet ver in de middag aankomen in Melderslo. En dus heb ik de gemiddelde snelheid even omhoog gegooid naar 8 Km/uur. Ik wilde tegen twaalf uur binnen zijn. En eigenlijk beviel de hogere snelheid mij goed. De handbike op 6 Km/uur houden kost meer moeite dan 7of 8 Km/uur, dus was het eigenlijk wel prettig rollen de laatste uren.

Werkelijk, ik had het niet beter kunnen plannen! Toen ik de finish over kwam gaf de klok aan dat het inderdaad 12 uur was. Ook hier stond ook de stempelpost buiten op de route langs een tafel. Dus ter plekke kreeg ik de laatste stempel en de medaille van de MKM2012. Heel erg leuk! En ook was er iemand met een microfoon aanwezig om een praatje te maken. Ja, ik was erg trots dat ik deze Kennedymars gerold had. Vervolgens wilde ik even mijn wandelboekje en blauwe kaart gestempeld hebben. De keet was niet toegankelijk, maar gelukkig kwam er iemand naar buiten! Dus met een gestempeld wandelboekje en gestempelde blauwe kaart was de administratie helemaal voor elkaar!

Deze Kennedymars Melderslo heb ik als zeer leuk ervaren! De organisatie en de catering was prima voor elkaar. Het tassentransport was ook goed voor elkaar. Op verschillende posten kon ik kleding wisselen, wat spullen uit de tas halen en andere spullen dumpen omdat ze niet meer nodig waren. Zo had ik achterop de handbike weinig gewicht. En dat is ook erg fijn om zo min mogelijk gewicht achterop te hebben. Er was voldoende water onderweg, zowel door de organisatie als door de bewoners langs de weg geregeld: uitdrogen was werkelijk onmogelijk!

Wat mij wel erg opviel onderweg was dat er veel mensen zonder reflectievest in het donker liepen. Met een klein reflectie(arm)bandje om waren ze zeer slecht zichtbaar. En knipperlichten zorgen er ook niet voor dat andere verkeersdeelnemers je als lopende verkeersdeelnemer herkennen. Vooral waar wandelaars alleen liepen langs de donkere plattelandswegen vind ik dat persoonlijk erg onverstandig. Tevens viel mij op dat na een rustpost veel zwerfvuil op de weg lag in de eerste kilometers. Ik zit vlak op de grond met de handbike, en heb veel plastic zakjes en andere materialen opgeraapt en meegenomen naar de volgende prullenbak. Hiermee wil ik mezelf echt niet heilig verklaren want ik verlies ook wel eens iets onderweg. Echter had ik wel iedere keer meer dan één broekzak vol rotzooi van anderen te dumpen.

Na dat ik over de finish was heb ik de handbike terug geduwd in de Blauwe Bolide. Middels de rolstoel ben ik even terug gegaan naar de start waar ik tot half twee nog even heb gehangen. Tegen twee uur zat ik in de 'Blauwe Bolide' met airco en reed ik Melderslo uit. Onderweg ben ik in Beuningen nog even bij de bekende 'M' gestopt voor een broodje, ijsje en een kop koffie uit een raampje.

Met een Big Smile van oor tot oor ben ik daarna naar Zwolle gereden. Tegen vier uur was ik thuis, en heb ik samen met Diesel - mijn hulphond - de tassen uit de auto gehaald. Een halve liter water verder ben ik even onder de douche door gesprongen. Hierna wilde ik een half uur mijn ogen dicht doen, maar werd om acht uur in de avond weer wakker. Heer Diesel stond aan mijn bed te vertellen dat het hoogste tijd was voor iets eetbaars....Ach ja, een nacht niet slapen en door het warme weer heen rollen ….

Rest mij nog om alle wandelaars, vrijwilligers van de MKM, bewoners langs de route, W4W-ers te bedanken voor de gezelligheid en het support. Enne jullie w4w-ers mogen niet meer beginnende KM-ers vertellen dat Melderslo een saai wandelingetje is. Whahahahahahahahahahaha

Bedankt voor een mooi verslag leuk om een Kennedymars eens vanuit een iets ander standpunt te bekijken

Hier sluit ik me van harte bij aan. Ixiaan: superleuk om dit verslag te lezen. Je hebt een pakkende schrijfstijl ook en wat je meldt over de reflectiehesjes is natuurlijk heel nuttig. Zoals Truitje al zegt: van een ander standpunt vallen je weer andere zaken op.
(Je hond is dus een merkhond. Cool. )

Leuk verslag ixiaan