Geen foto's van mij maar wel een verslag(je).
Zow, nr. 7 is binnen maar niet zonder pijn.
Lichamelijk voelde en voel ik me nog steeds TIP-TOP maar mijn voeten vonden het nodig om te gaan muiten.
Steeds een kramp gevoel die op de 1ste dag m'n linker voet "teisterde" en de rechtervoet voet was solidair en deed vanaf woensdag lekker mee.
Donderdag hielpen de pijnstillers (niet zo veel hoor) om een beetje ontspannen te blijven lopen.
Vrijdag was het hoogtepunt.
Pijnstillers gaven na 10 minuten geen soelaas meer. Geprobeerd om zo relaxed mogelijk te lopen en als het goed voelde toch geprobeerd te versnellen maar dan ging het direkt weer fout.
Bij de 1ste militairerustpost (12,5 km.) de voeten laten masseren en het advies gekregen om dan maar niet te versnellen.
In Linden lekker soep gegeten en zelf de voeten gekneed en ingesmeerd met verkoelende sportgel en (weer) schoen/droge sokken aangedaan.
Het plan was door te lopen tot de vader en moeder van Carola die net over de pontonbrug stonden.
Het tempo wilde toch nog zo goed vlotten dat ik mezelf op een heerlijke voetmassage heb getrakteerd vlak voor Cuijck.
Wat een verademing toen ik weer op pad ging. Als op vleugels.
In Cuijck kreeg ik op de valreep bij pa en ma Carola nog een lekkere beker chocolademelk op daarna richting Eric te gaan.
Vanaf Mook was het al feest en wat huppelen en dansen voelde niet eens zo slecht. Genieten dus.
Bij Eric zat Tina op mij te wachten. Een blik cola met wat lekkers (bedankt Wobke
) er in en met een schoon shirt aan samen op pad richting de Mac waar Martin en Robert stonden.
Van Martin kreeg ik een medaille met een heerlijk badbruistablet. Heb deze nog niet gebruikt, daar ga ik later echt van genieten.
Eenmaal op de Via Gladiola lekker de voeten in beweging gehouden mat dansen. Zo min mogelijk stil staan want elke keer op gang komen was geen pretje.
Voordat we rechtsaf ging naar de officiele finish nog even lekker uit ons dak gegaan op het ritme van de percussieband.
Met het ritme nog in de benen om af te melden dachten ze dat ik haast had maar ik wilde absoluut in bweging blijven om daarna met nr. 7 op zak richting het Julianapark waar Eric was met m'n slippers.
Wat een verademing om de wandelschoenen uit te trekken.
Ondanks dat veel vroege finischers al weg waren toch nog gezellig nagezeten en 'savonds lekker met de z'n allen bij de Chinees gegeten.
Volgend jaar ben ik er weer bij.
Niet als wandelaar want ik ga een jaartje Eric in de verzorging bijstaan.
Eens de 4daagse meemaken vanaf de "andere kant".