fhd schreef:
Onderstaand is uit mijn verslag van juli 2017:
"Omdat ik niet zo'n held ben in het vinden van routes als ze niet aangegeven worden en ik ALTIJD het verkeerde pad kies, besloot ik om op de dijk te blijven. Tot ik niet meer verder kon en wel een stukje moest struinen. En dat heb ik geweten...
Ik probeerde de waal te blijven volgen en moest over paden " die de dieren hadden gemaakt." Nu weet ik niet hoe een dier een grindpad maakt waar ik ineens op liep maar dat ik rechtdoor moest was wel duidelijk. Ik zou vlak voor een fabriek rechtsaf naar een hek moeten. In de verte zag ik de fabriek dus heb net zolang doorgelopen tot ik niet meer verder kon. Toen zou ik rechts onder een tunneltje door moeten maar ik zag helemaal geen tunneltje. Bleek dat ik er bovenop stond.. Blijkbaar toch aan het dwalen geweest ipv rechtdoor gelopen. Toen zag ik eindelijk weer een markering en ging nu wel rechtsaf. Toen kwam ik idd bij een hek, maar deze was gesloten. Ik begaf me nu ook op verboden terrein aan de bordjes te zien, en toch hing er een markering met pijl dat ik door het hek moest. Bovenaan de dijk hielden mensen me in de gaten wat ik aan het doen was en ik had even geen idee. Ik kon via een omweg richting de dijk gaan lopen, maar misschien lag daar wel een sloot oid en er stond toch echt een markering dus fout op de route zat ik niet. Toen ben ik over het hek geklommen, strafbaar, ik weet het, maar als iemand weet hoe ik eigenlijk had moeten lopen, dan hoor ik het graag"
"Omdat ik niet zo'n held ben in het vinden van routes als ze niet aangegeven worden en ik ALTIJD het verkeerde pad kies, besloot ik om op de dijk te blijven. Tot ik niet meer verder kon en wel een stukje moest struinen. En dat heb ik geweten...
Ik probeerde de waal te blijven volgen en moest over paden " die de dieren hadden gemaakt." Nu weet ik niet hoe een dier een grindpad maakt waar ik ineens op liep maar dat ik rechtdoor moest was wel duidelijk. Ik zou vlak voor een fabriek rechtsaf naar een hek moeten. In de verte zag ik de fabriek dus heb net zolang doorgelopen tot ik niet meer verder kon. Toen zou ik rechts onder een tunneltje door moeten maar ik zag helemaal geen tunneltje. Bleek dat ik er bovenop stond.. Blijkbaar toch aan het dwalen geweest ipv rechtdoor gelopen. Toen zag ik eindelijk weer een markering en ging nu wel rechtsaf. Toen kwam ik idd bij een hek, maar deze was gesloten. Ik begaf me nu ook op verboden terrein aan de bordjes te zien, en toch hing er een markering met pijl dat ik door het hek moest. Bovenaan de dijk hielden mensen me in de gaten wat ik aan het doen was en ik had even geen idee. Ik kon via een omweg richting de dijk gaan lopen, maar misschien lag daar wel een sloot oid en er stond toch echt een markering dus fout op de route zat ik niet. Toen ben ik over het hek geklommen, strafbaar, ik weet het, maar als iemand weet hoe ik eigenlijk had moeten lopen, dan hoor ik het graag"
Ik vraag me af hoe jij over dat hek bent geklommen. Het is een hoog hekwerk met verticale spijlen.
). Na een tijdje komen we aan bij het trekpontje van Persingen en het geluk is met ons: de pont ligt aan de goede kant. Uit ervaring weten we dat deze pont erg zwaar is om te bedienen, dus het scheelt dat we maar 1x hoeven te draaien in plaats van 2x. Als we de pont op willen stappen, stappen er nog 2 passagiers aan boord, en dus kunnen we het draaien verdelen over 4 personen. Uiteindelijk hoef ik maar 30 cm te draaien, bofkont 
Wat volgt is een stukje natuur waar de planten welig tieren en soms tot mijn nek reiken. Al gauw komt de brug in zicht die ons naar de overkant van de Rijksweg brengt, daar waar het klimmen (en dalen en nog meer klimmen) begint. We lopen eerst nog door een stukje dorp heen en dan steken we de doorgaande weg van Ubbergen over om door de Elyzeese velden te trekken. Hier is inderdaad meer schaduw, heerlijk! Het is nog zo'n 2 km door dit bosrijke gebied en dan zijn we in het centrum van Beek waar we bij Mijsjes een heerlijke ijskoffie nuttigen en ook weer een lange rust nemen. Na deze rust lopen we eerst een stukje verkeerd en nemen we een tussendoorweggetje om weer op de route te komen. We willen natuurlijk niks missen van dat klimwerk (ahum 
), dus wat volgt zijn vele steile trappetjes met veel te hoge treden, een hoop gesteun en gezucht (van mij) en krachttraining voor onze beenspieren. En als we vervolgens de Duivelsberg op gaan, gaan we vrolijk door met deze training. Het is pittig, zeker met dit weer. Maar we genieten ook enorm van de mooie route en ach.... het is een mooie training voor onze vakantie naar Italië en de bergen van Arenzano die we gaan beklimmen tijdens de IML (1100 en 1200 meter). Die lopen we straks fluitend op