En hier dan dag 2!
24 juni, van Schagen naar Den Oever, 37 km.
Na overleg is besloten om vandaag al weer af te reizen naar mijn favoriete wandelprovincie, ofwel Noord-Holland. Na het Nederlandse Kustpad, het Noord-Hollandpad en het Zuiderzeepad doorkruis ik de provincie opnieuw en deze keer is dat van zuid naar noord. Naarmate ik Den Oever nader, kom ik steeds vaker op plekjes waar ik al eerder ben geweest. De reden is duidelijk: Alle genoemde LAW paden komen in of langs Den Oever.
De autorit naar Schagen is iets langer dan die naar Heiloo. We gaan iets later dan gisteren op pad aangezien de musea die Marianne wilt bezoeken zo vroeg in de ochtend nog niet geopend zijn. Marianne wil naar de Broekerveiling (in Broek op Langendijk) en naar het Museum van de 20-ste eeuw (in Hoorn).
Mijn geplande wandelafstand is 6 km minder dan gisteren en ik vind het geen probleem om wat later te starten.
Ongeveer op de plek waar ik gisteren ben opgepikt, stap ik nu de auto uit. In het centrum van Schagen is het deze keer doodstil. De kerkklokken (wat zitten er veel k's in dit woord
) luiden en de kermisattracties staan er verlaten bij, een groot contrast met gisteren. De verderop gelegen N-weg steek ik enkele keren over omdat het mij niet direct duidelijk is hoe ik moet lopen om het dorp uit te komen.Na 2 km ben ik Schagen uit en wandel ik weer over de West-Friese Omringdijk langs de Boezem van de Zijpe. De dijk kronkelt weer behoorlijk en dat geeft een wisselende kijk op al wat komen gaat. Ik loop (nog) niet zo lekker en ik denk dat ik vandaag zo begin als dat ik gisteren geëindigd ben: vermoeid dus wat extra rust nemen kan geen kwaad.
Na ca. 6 km kom ik in Oudesluis aan en herken ik deze plaats van eerdere wandelingen. Ik zie markeringen van het Noord-Hollandpad en ook van het Nederlandse Kustpad. De routes lopen niet helemaal parallel en soms tegengesteld.
Het Noord-Hollandpad herinner ik me vooral als een pad met heel veel grasdijken/graspaden. Die graspaden zie ik nu ook maar vooralsnog negeer ik ze. De weg ernaast loopt voor mij beter op dit moment.
Ik voel langzaam toch weer wat meer energie door mijn lijf stromen en dus loop ik Oudesluis zonder te rusten voorbij. Ik wil nu liefst doorlopen tot de molen bij Anna Paulowna, deze staat naast het kanaal waarlangs deze route loopt. De weg er naar toe is weer een kronkelige dijk en dat houdt in dat ik de molen, die ik al aan het begin van deze dijk in mijn vizier krijg , steeds vanuit een andere hoek kan bekijken. Soms verdwijnt de molen uit het zicht en dan zie ik ineens wieken draaien maar die blijken, bij nader inzien, van een windmolen te zijn.
Door de bochtige dijk lijkt het er zelfs even op dat de molen zich aan de andere kant van het kanaal bevindt maar dat is gezichtsbedrog. Het is het spel wat ik met de molen speel en zo kom ik toch weer 4 km verder.
Nadat ik de molen heb gepasseerd, zoek ik een plek om te rusten, ik heb 12 km afgelegd. Het ontbreekt aan een geschikte rustplek en ik kies uiteindelijk voor een plekje in het gras tegen een oud gebouw aan en ook nog aan een verkeersweg!!
Hier besluit ik om het forum te lezen en dan zie ik dat het topic "4-daagse hit" is geopend en dat er al een voorkeursnummer is genoemd: "Dura" van Daddy Yankee, hier te beluisteren:
https://m.youtube.com/watch?v=sGIm0-dQd8M
Gisteren, met de auto onderweg naar huis, hoorden we dit nummer en zeg ik tegen Marianne dat dit nummer wel eens DE 4-daagse hit van dit jaar zou kunnen worden.
Ter plekke ga ik het nummer op YouTube bekijken en afluisteren, terwijl het verkeer op de weg aan me voorbij rijdt en sommige automobilisten maar vooral fietsers mij gadeslaan met een blik van : wat is die nou aan het doen?
Daarna gaat de wandeling toch weer verder, opnieuw langs de boezem. Ik kom op een grasdijk/graspad langs een kanaal. Ook hier heb ik al eerder gelopen, samen met Fien en Sylvia. De dijk lijkt eindeloos lang en is recht-toe-recht-aan met slechts 1 haakse bocht erin. Ik voel de moed langzaam in de schoenen zakken en probeer mezelf weer op te krikken door ook hier een spel met de omgeving te spelen: paaltjes tellen en de afstand tussen de paaltjes eerst schatten en daarna opmeten om dan tenslotte uit te kunnen rekenen hoe lang ik nog op deze dijk mag lopen.
En zo bereik ik ook hier het einde van de dijk.
Ik volg nu de route naar het Amstelmeer. Ook hier heb ik al 2 x eerder gelopen (in wisselende richtingen en 1 x in gezelschap van de eerder genoemde dames).
Het pad langs het Amstelmeer biedt een schitterend uitzicht over het Amstelmeer. Je kunt hier boven op de grasdijk lopen (daar is het uitzicht), benedendijks lopen (daar grazen normaliter schapen).
Ik kijk uit naar het einde van deze dijk want daar is een restaurant en daar wil ik rusten. (in het plaatsje Haukes).
Als ik de dijk betreedt dan zie ik gras wat meer dan 2 kontjes hoog staat en waar geen doorkomen aan is. Benedendijks grazen deze keer geen schapen en dat is te merken ook: het gras staat hier ook al zo hoog. Ik doe enkele pogingen om de overwoekerde paden te bedwingen, maar geef het even zo vaak weer op. Ik besluit over de naastgelegen verkeersweg verder te gaan.
Het allerlaatste deel kies ik dan toch maar voor de grasdijk, het is dan nog maar een klein stukje lopen naar de Haukes.
Het restaurant blijkt echter gesloten te zijn, dat is pech.
Ik rust vervolgens uit op een bankje en stiefel daarna verder naar het enkele kilometers verderop gelegen Hippolytushoef waar ik uiteindelijk van een welverdiende binnenrust kan genieten en een stempel weet te scoren.
Het volgende stuk brengt mij naar Den Oever en dat vind ik een mooi stukje lopen, eerst door de polders en de laatste kilometers over de Zeedijk (langs de Waddenzee) en door een natuurreservaat.
Gedurende het gehele stuk van Hippolytushoef tot aan Den Oever regent het zachtjes maar het is niet echt hinderlijk.
Ik loop dit gedeelte vooral met een glimlach en een blij gevoel. Niet zozeer omdat ik het eindpunt voor vandaag nader, maar meer omdat ik alsmaar moet terugdenken aan die ene bijzondere tocht, waaraan ik hele mooie en dierbare herinneringen heb over gehouden: de Kennedymars over de Afsluitdijk!!!
Op de heenweg regende het hier destijds pijpenstelen en op de terugweg was het de euforie/het gelukzalige gevoel wat toen overheerste.
En dat gevoel komt vandaag weer een klein beetje bij mij terug.
De etappe van vandaag eindigt aan de Haven waar ik direct doorloop naar café de Houtzolder om mijn rust te pakken, iets te drinken en op Marianne te wachten.
Na de wandeling en het museumbezoek stappen we in de auto en zetten de navigatie op "Warmenhuizen".
Wat gisteren in het vat zat, is vandaag nog niet verzuurd en daarom hebben we een hele gezellige tussenstop in Warmenhuizen. De plaatselijke Chinees wordt bezocht en hier genieten we van een heerlijke Chinese rijsttafel. Bedankt F. en G. voor de gezelligheid!
Met het bereiken van Den Oever voelt het ook een beetje alsof ik de finish heb gehaald, terwijl ik nog 2 etappes heb te gaan.
