Walkers4Walkers.nl

17 augustus, van Fort Asperen (bij Leerdam) naar Poederoijensehoek, 25 km
Marianne en ik zijn in de ochtend al vroeg afgereisd met de auto. Het zou namelijk in de namiddag kunnen gaan onweren. Onderweg met de auto, is er dichte mist tot aan Utrecht, daarna komt de zon er door. Het zou de 1e niet-hete-dag worden, wel warm!
Rond 9.00 uur komen we bij Fort Asperen aan waar we samen nog even de meegenomen koffie opdrinken. Samen bekijken we de route welke Marianne met de auto moet afleggen om bij Slot Loevestein te komen. Ze kiest voor de kortste route (in tijd en in afstand volgens de app.) en wil bij Fort Vuren met de pont de oversteek maken naar Slot Loevestein.
Van te voren hadden we op internet gezien welke pont wel en welke niet zou varen. Er waren zomerdienstregelingen, calamiteitendienstregeling (die zou morgen in werking treden) en Corona dienstregelingen. Dat laatste hield in de meeste gevallen in: de pont vaart niet.

Ik begin mijn wandeling dus bij Fort Asperen en steek al snel de Linge over om uit te komen op de nieuwe Zuiderlingedijk, een dijk welke de eerstvolgende 7,5 km de leidraad voor mijn route zal zijn. Al snel gaat het de dijk af en volg ik een klompenpad. Onbegaanbare en sterk overwoekerde paden dienen zich aan en het is me niet geheel duidelijk waar ik heen moet. De GPS route geeft een richting aan die niet mogelijk blijkt te zijn en er zijn geen markeringen in dit gedeelte. De paden worden steeds smaller en ik moet steeds meer struinen om verder te komen. Ik neem een besluit om dit pad zo snel mogelijk te verlaten en de dijk op te zoeken. Dat lukt.....
Een klein stukje over de dijk en dan gaat het aan de andere kant weer de dijk af. Ook dit gedeelte valt onder de categorie "klompenpaden". Beide klompenpaden zijn verboden voor wandelaars met honden, die mogen gewoon de dijk blijven volgen.
Ik kies vandaag voor de struinroute benedendijks en dat zijn soms leuke ontdekkingspaadjes. Dit pad is echter drassig en dus ben ik in no-time kletsnat. Ik passeer een oud bruggetje, volgens het informatiebord stamt dit bruggetje uit de 15e eeuw. Ik kom weer snel op de dijk uit, steek deze over om aan de andere kant van de dijk het graspad (met schapen) te volgen. Na het oversteken van een verkeersweg volgt een geasfalteerde weg: de Tiendweg.
Weer is er een keuze voor wandelaars met honden, zij mogen "alternatief", ik volg het officiele pad , niet wetende wat deze mij zal brengen: Bijna aan het einde volgt een "pad" (waar is het wandelpad?) met vele struiken en planten en ik baan me een weg er door heen. Ik word geprikt en gestoken en reageer ook met allergische plekken op mijn benen en armen. Ach dat gaat wel weer over.
Dan volgt er een mooi stuk, over nog steeds dezelfde Zuiderlingedijk, langs de Linge. Het gehucht waar ik doorheen loop, heet Vogelswerf.
Van Marianne krijg ik ondertussen een app. dat ze heeft besloten om de auto bij Fort Vuren te parkeren en met de pont de Waal over te steken naar Slot Loevestein.

Ik bevind me op een punt waar 3 provincies aan elkaar grenzen: Zuid-Holland, Utrecht en Gelderland. De grens wordt voornamelijk gevormd door de rivier de Linge. Ik zak af richting Fort Vuren. Inmiddels bericht van Marianne: de pont vaart niet. Ze besluit om met de fiets naar een alternatieve route te zoeken. Dat wordt nog een haastklus, want ze heeft online een ticket gekocht voor de bezichtiging van Slot Loevestein. Ze mag daar binnenkomen tussen 10.00 uur en 11.00 uur, vervolgens zolang blijven als ze nodig heeft.
Het is nog een hele klus want ze moet fietsen richting Herwijnen en dan met de pont oversteken naar Brakel. Vervolgens aan de andere kant van de Waal fietsen naar Slot Loevestein. Ze bereikt net binnen de opgegeven tijdslimiet het Slot.
Ik zak af, steek de A15 over en aan de andere kant van de snelweg mag ik over een particulier terrein lopen wat is opengesteld voor wandelaars (zonder hond). Hier is een grote fruitboomgaard met veel, heel veel peren zowel aan de bomen als op de grond. Een lust voor het oog.
Dan een stuk door een open gebied en dat voelt gelijk warm aan. Ik nader de rivier de Waal en zo ook het nabijgelegen Fort Vuren. Daar staat onze auto en aan de overkant van de Waal zie ik Slot Loevestein.

Ik neem een rust aan het water (dicht bij de auto) en heb even contact met Marianne die wel de auto ziet staan maar ik ben te klein en te onopvallend. Ik bestudeer de door mij geïnstalleerde app. op mijn telefoon (RiVeer) waar ik kan zien welke mogelijkheden ik heb om straks over te varen vanaf Gorinchem. Er vaart ieder uur een boot naar Woudrichem welke door zal varen naar Slot Loevestein.
De officiële wandelroute gaat ervan uit dat wordt gevaren naar Woudrichem, dan een klein stukje wordt gelopen door Woudrichem en vervolgens weer met een andere boot naar Loevestein varen. Het is mij echter niet duidelijk of deze laatste zal varen (berichten daarover waren tegenstrijdig) en dus kies ik er voor om de rechtstreekse boot naar Slot Loevestein te nemen.
Ik bestel online een ticket voor de boot en besluit om hier niet langer te blijven rusten, mede in verband met de onweersdreiging aan het eind van de middag. De boot vaart 1x per uur en het is nog ca. 6 km lopen tot de haven van waaruit de boot vertrekt.
Het doel is om de boot van 13.15 uur te halen, dat moet lukken. Ik loop ondertussen over de dijk richting Gorinchem. Ik kan de verleiding, om van de gebaande paden af te dwalen, redelijk weerstaan oftewel ik volg de Alternatieve routes voor honden. Een enkele keer ga ik toch nog even de dijk af, maar dat loopt niet lekker. Het is dan of wegzakken of schuin lopen.
In Gorinchem loop ik eerst over de vesting wallen rondom het centrum en dan kom ik, ruim 5 minuten voordat de boot vertrekt, aan in de haven. Hier ritsel ik eerst nog even de nieuwe “struingids” in het havenkantoor en dan loop ik snel richting de boot. Mondkapje op en varen maar. Dit is voor het eerst dat ik in het openbaar een mondkapje draag. Op m'n werk ermee rondlopen is toch wel heel anders dan hier.
Na een tussenstop in Woudrichem gaat het verder naar Loevestein. Kort voordat Loevestein wordt aangedaan, ben ik getuige van een spectaculair galopperende kudde Konikpaarden, blij dat ik daar niet tussen loop.
De kudde verplaatst zich razendsnel naar de rivier waar de kudde massaal neerstrijkt in het water. Wat een schitterend tafereel, het is net het wilde westen hier! Jammer dat ik geen foto of filmpje heb kunnen maken.
Ook nu bevind ik me weer op een plek waar 3 provincies samenkomen, Utrecht heeft plaatsgemaakt voor Noord-Brabant.
Het is hier ook een kruispunt van waterwegen: De rivier de Waal gaat westwaarts over in de Boven Merwede en de afgedamde Maas komt hier in uit.

Op Slot Loevestein drink ik koffie en heb ik contact met Marianne die ondertussen in Gorinchem is aangekomen.
Op het terrein van het Slot zie ik een collega uit Leidschendam, samen met zijn vrouw en 2 van hun kleinkinderen. Natuurlijk even een kletspraatje en dan weer verder.
Ik heb ondertussen, mede op basis van het uitblijven van een onweersdreiging op zeer korte termijn, besloten om door te lopen tot Poederoijensehoek, dat is ongeveer 5 km lopen vanaf het Slot. Dwars door het natuurgebied Munnikenland met meerdere kuddes Rode Geuzen. Om 1 kudde runderen te ontwijken, duik ik het naastgelegen gebied in, met vele oneffenheden op de grond.
Één obstakel zie ik helaas over het hoofd en dan lig ik ineens gestrekt op de grond. Na de ontstane kramp in mijn benen te hebben weg gemasseerd krabbel ik weer op en vervolg mijn pad. Schade aan de ledematen: wat schrammetjes en jeukende plekken, vermoedelijk ook door de eerdere fysieke contacten met planten.
Het volgende wandelpad wat ik mag inslaan, blijkt te zijn afgesloten. Op een informatiebord staat te lezen dat om veiligheidsoverwegingen hier niet mag worden gelopen. Volgens een man, die net van het pad afkomt, valt het wel mee: “er zijn wat overhangende boomtakken”. Ik besluit om het advies te negeren en het wandelpad op te gaan. Er lijkt niets aan de hand te zijn en vergeleken met wat ik tot nu toe al heb gelopen is het hier juist veilig! Het pad is bijna 2 km lang en dan ben ik bij mijn beoogde eindpunt van vandaag. Ik wacht naast de verkeersweg op Marianne, zij had een halfuur reistijd nodig vanaf Fort Vuren. Het wachten is voor mij gunstig dan kan ik even uitzweten en afkoelen voordat ik in de auto stap.
Precies op tijd zijn we terug in Zoetermeer want de onweersbui barst dan los.

Weer een mooi verslag

Morgen op pad voor de op één na laatste etappe van dit pad.

Zaterdag 26 km gelopen vanaf Poederoijensehoek tot ergens in de Biesbosch.
Langs de Afgedamde Maas, door het vestingstadje Woudrichem en met een grote boog om Werkendam heen, waar ik eerst langs de rivier de Merwede en later door het waterrijke natuurgebied de Biesbosch heb gebanjerd.
Verslag volgt later.

19 september, van Poederoijensehoek naar de Biesbosch, 27 km
Vandaag heb ik gelopen van Poederoijensehoek naar een plekje in de Biesbosch, een paar kilometer voorbij Werkendam. Bij elkaar heb ik zo’n 27 km gewandeld.
De start is in Poederoijensehoek (Gelderland) waar ik met de auto word afgezet door Marianne.
Na het oversteken van de Wilhelminasluis bevind ik me in Noord-Brabant en ga ik direct rechtsaf om enkele kilometers langs de afgedamde Maas te lopen. Op de sluis staat een gedenksteen, op 18 augustus 1904 onthuld door de toenmalige Koningin Wilhelmina, “ter gedenking van de scheiding van Maas en Waal”. Deze rivier is 19 km lang en mondt uit bij Woudrichem waar de Waal overgaat in de Boven Merwede.
Het is een mooi stukje lopen langs de afgedamde Maas. Ik volg hier een graspad en dat loopt heerlijk. Het is schitterend wandelweer en ik geniet van het uitzicht over en de bedrijvigheid op de rivier.

Ik passeer Rijswijk. Altijd verwarrend die plaatsnaam want er zijn 3 plaatsen in Nederland met dezelfde naam. Het is hier Noord-Brabant en de 2 andere plaatsen zijn te vinden in Gelderland en in Zuid-Holland.
Ik nader Woudrichem, een klein vestingstadje op een kruispunt van waterwegen: de afgedamde Maas mondt hier uit in de Waal welke verder gaat als Boven Merwede.
Als ik bijna in Woudrichem ben appt. Marianne mij dat zij in Woudrichem aan de “koffie met” zit. Ik app. en bel maar krijg geen reactie meer. Ik doe nog een poging om in het stadje haar op te zoeken maar helaas is ze onvindbaar en dus loop ik Woudrichem weer uit. Even buiten Woudrichem neem ik een korte break en dan belt Marianne terug. Zij had niet verwacht dat ik al zover zou zijn. Zij was met de auto onderweg naar de Biesbosch en nam het besluit om Woudrichem nog even aan te doen.
Oké ik ga weer verder.

Voor het vervolg van de hoofdroute ben ik afhankelijk van een veerpont over het Steurgat. In verband met de maatregelen rondom het Corona virus vaart deze pont dit seizoen niet.
In de routegids staat een omleiding beschreven voor het geval de pont uit de vaart is en dat is een totaal andere route. Deze variant is minder goed bewegwijzerd dan de hoofdroute maar ik vind toch overal mijn weg.
Eerst gaat het richting Sleeuwijk, via een kronkelend pad langs een grasdijk, met runderen op het pad en op de grasdijk. Ik krijg veel bekijks van de runderen. Op een idyllisch plekje, op een kruispunt van voetpaden en in de nabijheid van 2 molens en met uitzicht op het water strijk ik neer op een picknick bankje en geniet van mijn rust.

Na deze fijne onderbreking loop ik door naar Werkendam waar ik de mogelijkheid heb om opnieuw een rust in te bouwen. Ik heb dan alweer 7 km gelopen. Mooi aan het water (de Merwede). Hier is tevens de grens met Zuid-Holland. Ik geniet hier met volle teugen van het uitzicht over en ook hier de bedrijvigheid op de rivier.
Door de aangepaste route heb ik mijn eindpunt ook aangepast. Via de Bandijk langs de Merwede en voorbij een fort ga ik linksaf de Biesbosch in.
Het is fraai wandelen hier over een fiets-voetpad met prachtige uitzichten over het water wat zich overal om me heen bevindt. Talloze bruggen /vlonders brengen mij steeds een stukje verder.

Het is inmiddels erg warm geworden en ik begin het een beetje zat te worden. Ik heb nog zo’n 4 -5 km te gaan. Dan duikt Marianne ineens op. Zij fietst me tegemoet. Is met haar fietsroute bezig. Komt mooi uit, even samen een rust pakken en dan weer verder voor het laatste stukje. De auto staat op ca. 9 km afstand van hieruit, dat ga ik niet meer redden. Ik wandel nog 3 km over de originele route en dan verlaat ik de Biesbosch om vervolgens nog 1 km te lopen tot aan de verkeersweg. Hier pikt Marianne me op met de auto en rijden we samen huiswaarts.
Beiden hebben we genoten van een mooie dag.

Weer heerlijk leesvoer , Martin.
Niet te ziek om een mooi stukje te schrijven.

Mooi verslag Martin

Dank Carla en Liana.
(Verslag schrijven lukt nog wel )

Dank je Joyce!

Mooi verslag, Martin!

We hebben in dezelfde omgeving gelopen, zij het niet op dezelfde dag.

31 oktober, Biesbosch, 14 km
Vandaag heb ik gewandeld in de Brabantse Biesbosch, dit is een zeer waterrijk en moerassig gebied. Gelukkig zijn er ook fietspaden welke vandaag goed te bewandelen zijn. In natte tijden kan dit gebied slecht toegankelijk zijn.
De vele natte gebieden kunnen met bruggen worden overgestoken. Zo behoud ik droge voeten.
Ik merk dat ik een afslag (links) heb gemist. Ik kies het volgende pad naar links om weer op de route te komen, tenminste dat vermoed ik. Ik zie geen markeringen meer maar de blauwe lijn op mijn telefoon is mijn leidraad en dus klim ik 2 x over een afzetting met prikkeldraad.
Zo te zien aan het prikkeldraad hebben hier meer wandelaars gelopen. Het is een graspad langs water en het is ietwat glibberig. Als ik dit pad wil verlaten moet er opnieuw over prikkeldraad geklauterd worden. Ik kom weer op het fietspad en zie nu markeringen die een andere richting aangeven. Het was gelukkig de moeite waard om “verkeerd” te lopen.
In de Biesbosch zijn meerdere kuddes schapen, Schotse Hooglanders, Konikspaarden, zwanen en ganzen.
Indrukwekkend vind ik de bomen die, met 10-tallen naast elkaar, half onder water staan.

De ultieme proef voor mij is een smal en zeer glibberig pad met aan weerskanten veel water: 1 misstap en ik lig hier in het water.
Het lijkt hier wel een natte glibberige evenwichtsbalk. Behoedzaam vervolg ik mijn pad.
Dit had ik 2 weken geleden absoluut niet gekund en/of gedurfd. Een teken dat ik bijna weer als vanouds kan wandelen!!!
Het eindpunt voor vandaag is bij de Veerhaven aan de Nieuwe Merwede (tegenover het eiland van Dordrecht).
Hier haalt Marianne mij op. Onze auto heeft geparkeerd gestaan bij het Biesbosch museum. Marianne is van daaruit wezen fietsen. Na 10 km ben ik langs onze auto gekomen en heb een rust gehouden, heerlijk in het zonnetje in het gras de auto.

Ik heb 14 km gelopen. Het is nu nog maar 12 km tot het eindpunt van dit pad. Die bewaar ik voor een volgende keer.

Wat fijn, Martin! Fijn dat het beter met je gaat en het wandelen ook weer beter gaat. Goed om te lezen.

Mijn herstel verloopt voorspoedig. M’n conditie gaat nu ook weer vooruit.
Ik ben blij.

Morgen hoop ik de laatste 12 km van dit pad te lopen. Ik heb de route 4 km langer gemaakt.