Walkers4Walkers.nl

De dijk nooit als probleem gezien, maar uit onderzoek is gebleken dat de eerste dag fysiek het zwaarst is.......??? dan zal ik wel raar zijn, maar de eerste dag is dat bij mij niet.... (heeft die onderzoeker ooit zelf gelopen???) en als echte autist heb ik wat moeite met veranderingen, voor mij hoeft het niet, maar we zullen wel zien en we trekken elkaar der wel door en drank maakt veel goed

Diegenen die vorig jaar bij het jubileum-symposium waren in het Radboud, weten dat het iets genuanceerder ligt. Vanuit fysiologisch oogpunt is de eerste dag de zwaarste. D.w.z. het lichaam heeft die dag de meeste moeite met de interne processen op peil houden (zoals je lichaamstemperatuur, vochtbalans, stofwisseling e.d.). Al na 1 dag raakt het lichaam beter ingesteld op de hele dag wandelen (snel gewenningsproces). Dit staat los van de 'beleving' van de zwaarte van de 4-daagse.
Mensen die regelmatig langere afstanden lopen en die goed naar hun lichaam luisteren, bevestigen overigens wel dit gegeven.
Maar mensen die niet goed getraind hebben en/of bij wie veel blaren ontstaan, die krijgen het natuurlijk steeds zwaarder.

Als niet-deskundige op gezondheidsgebied heb ik het waarschijnlijk niet helemaal goed uitgelegd, dus Marko (of iemand anders), kom er maar in om te verbeteren.

Dat is volgens mij ook precies de reden waarom ik het de afgelopen vierdaagse zo zwaar vond.
Voorgaande vierdaagses niet zoveel last gehad van de hitte, want die kwam meestal pas op dag 3 of 4. Nu was het direct op dag 1 bloedheet, en m'n lichaam heeft daar de hele vierdaagse last van gehad. De eerste dag had het lijf direct veel te verduren, niet alleen qua lichamelijke inspanning.
Maar zal ook per persoon weer verschillen

Zoals Truus (Footloose) schrijft heb ik het altijd ervaren. De eerste dag heb ik altijd als het zwaarst ervaren, niet alleen lichamelijk, ook mentaal. Ik ben nog niet ingesteld op een grote afstand lopen, en loop nog af en toe aan het thuisfront te denken. De tweede dag raak ik gewend aan lopen. Ik ben dan ook gewend aan het vroege opstaan. Ik kan dan meer genieten van alles en iedereen om me heen. Het thuisfront heb ik dan helemaal losgelaten. Daar komt bij dat ik de route van de eerste dag nooit leuk heb gevonden, maar dat is weer een ander verhaal. Wie weet is het andersom wel veel leuker.

Pietmans, ikdeel jouw mening. Misschien omdat ik ook een autistische stoornis heb? Ik vind de eerste dag de makkelijkste, voor je het weet sta je alweer op de wedren en ook ben ik s,avonds nog niet vermoeid. De tweede dag daarintegen... De derde dag gaat ook weer redelijk makkelijk met hier en daar automatische piloot en de 4e dag word ik ergens halverwege wakker en kan dan net zo goed de andere helft op de automatische piloot lopen, hebben we dat ook weer gehad..

De tweede en vierde dag zijn voor mij meestal de zwaarste.

ik denk dat het goed is dat er veranderingen komen als dat nodig is, veiligheid voor alles. De dijk liep ik meestal door het gras omdat er geen doorkomen aan was. Nu gewoon op de weg lopen. Dan wordt het op een ander stuk dringen.
Voor mij maakt het allemaal niet uit. Het blijft genieten.

Ik vind de eerste dag het opstaan altijd het lastigst, omdat je dan weinig nachtrust hebt gehad. Het lukt me op maandagavond meestal niet om echt op tijd naar bed te gaan en dan ook in slaap te vallen. De andere dagen ben ik moe genoeg om vroeg te slapen en kom ik wel aan minimaal 6 uur slaap. De eerste dag vind ik verder niet bepaald zwaar, maar de route vind ik ook niet heel inspirerend. Daarom vind ik het wel leuk om het een keer andersom te doen.

Dag 2 vind ik altijd het zwaarst... die dag loop ik bijna altijd 'tegen de klok' aan en daar krijg ik 'stress' van.
Dag 3 en 4 vind ik het leukst.

Helemaal mee eens. De maandagavond kom je niet in slaap vanwege de spanning. de andere dagen val je sowieso gelijk in slaap als je gaat liggen.

Dag 1 is het alleen die dijk. Van iedereen hoor je dat je voor 13.00 aan die dijk moet beginnen omdat er geen doorkomen aan is. Dan schiet je al in de stress: dijk - 13.00.

Maar idd dag 2 is de zwaarste. En dat komt bij mij doordat we op een gegeven moment, bij Niftrik volgens mij, een 1 of andere kiezelpad over moeten. Die kiezels kan je ook niet ontwijken, ga je op zo'n ding staan, voel je altijd wel wat of een niet geopende blaar gaat spontaan open. Dat ze dat stuk niet gewoon asfalteren!

Dag 3 is de uitdaging, die heuvels waar geen eind aan komt. En dag 4 haal je altijd wel ...

Je hebt het goed uitgelegd, Truus.
De 1e dag moet je lichaam wennen aan de nieuwe situatie, aan de fysieke inspanning die geleverd moet worden. Aan de warmte (of hitte) en vooral ook aan de veranderde vochthuishouding in het lichaam.
Om een voorbeeld te noemen: In 2006 heb ik op die 1e dag ontzettend veel last gehad van de grote hoeveelheden vocht die ik naar binnen heb weten te werken. Aan het einde van die dag dacht ik: "dit ga ik geen 4 dagen volhouden".
Omdat het lichaam zich snel aan veranderende situaties kan aanpassen, zou mijn lichaam daar op de volgende dag toch al minder moeite mee hebben gehad. Het is een zelfregulerend mechanisme binnen het menselijk lichaam wat het mogelijk maakt om in zo'n situatie toch verder te kunnen.
Als het op dag 2, 3 of 4 enorm warm is tijdens de Vierdaagse dan raakt je lichaam daar steeds beter aan gewend. Als het op dag 1 direct al heet is(zoals vorig jaar) dan heb je er op die dag relatief gezien, de meeste last van.
Veel wandelaars denken ook dat het goed is om, voorafgaande aan de Vierdaagse, enkele weken rust te houden.
Dit lijkt dus niet zo verstandig (tenzij er een vorm van overbelasting aan het ontstaan is, dan heb je uiteraard wel rust nodig).
In de aanloop naar de Vierdaagse is het juist heel goed mogelijk om, in de week ervoor, een redelijke afstand te lopen, als opmaat naar de Vierdaagse!).

Het is natuurlijk ook waar dat je, als je echte fysieke ongemakken gaat vertonen tijdens de Vierdaagse, bijvoorbeeld blaren of gewrichtsklachten, dat je dan juist steeds meer moeite kunt krijgen op de achtereenvolgende dagen.

De onderzoekster, dr. Maria Hopman, heeft zelf ook enkele keren de Vierdaagse gelopen.

Het beste idee van het hele topic

Op dag 4 alle Bobo's vroeg uit de veren want de Via Gladiola zit aan het begin van de route.
Ik zeg: doen

O, ik hoor de discussies al. Stel dat je in de oneven jaar dag 1 omdraait voortaan. O maar jij liep in de oneven jaar, maar ja toen was de dijk aan het begin en dat is veel minder zwaar dan als je hem aan het eind heb gehad zoals ik in het even jaar.

En hoewel niet iedereen het zich kan voorstellen zijn er ook mensen die het elke jaar lopen van dezelfde route wel erg prettig vinden, Ze weten waar ze aan toe zijn, waar ze hun rustplek hebben, hoe laat ze uiterlijk ergens moeten zijn. Niet iedereen houd van veranderingen.

en voor de 30, stukje Oosterhout afsnijden, ben benieuwd: meer feest in heel Oosterhout of een saai stukje ertussen voor de 30 en een heel leuk stukje gemist....... we gaan het meemaken

Ok? Is nergens voor nodig, ik loop de dijk altijd rond een uur of drie, half vier en dan is het lekker rustig hoor! Geen stres behalve dan: kom ik de brug over zonder gedrang zoals vorig jaar. Maar goed, daar hebben we hopelijk dit jaar geen last meer van! Ik vind die verandering wel leuk hoor!

Ik kan wel geloven dat het lopen van de eerste dag fysiologisch gezien het zwaarst voor het lichaam is vanwege allerlei natuurlijke processen, maar de realiteit is, dat ik daar mentaal weinig van merk. Ik ben het dus ook zeker met deze beschrijving van Sammie eens, behalve het "tegen de klok lopen" op dag 2, die is voor de 50 het kortst, want precies zo ervaar ik het ook ieder jaar weer;



Dag 1 is een beetje apart wat dat aan gaat, sommige jaren voelt het zelfs een beetje alsof die dag er eigenlijk helemaal niet bij hoort. Behalve het slaapgebrek ben ik nog niet moe, ik heb nog geen problemen met voeten en benen en het alsof de Vierdaagse eigenlijk "morgen" pas begint. Daarom zorgt het omdraaien van de route misschien inderdaad voor wat hernieuwde spanning voor Dag 1. Daarbij zeg ik wel nogmaals dat ik het jammer vind dat De Dijk dus niet meer het eind van de route is, iedere dag heeft wel verschillende 'features', of mijlpalen, waarnaar je de hele dag uitkijkt, om wat voor reden. De Dijk is eigenlijk de enige echte op Dag 1, een laatste hindernis om te nemen. Nu heb je die na een kleine 7km alweer gehad, en is er niets meer op de rest van de route. Ook de hoofdplaats, Elst, komt nu eigenlijk te vroeg (voor de 40 en 50 in ieder geval, voor de 30 is het nu wel later in de route).