Walkers4Walkers.nl

Weer heerlijk leesvoer

Bedankt voor jullie reacties, altijd leuk om te lezen!

Zojuist in één ruk al je verslagen gelezen Martin, mooie avonturen heb je beleefd. En knap dat je je zoveel details weet te herinneren altijd. Jammer dat je op de laatste dag ook nog minder goed nieuws kreeg. Hopelijk gaat het naar omstandigheden goed met je schoonzus?

Ik maak onderweg veel foto’s. Als ik thuis kom dan maak ik wat aantekeningen. Mede aan de hand van de aantekeningen, de foto’s en de route op mijn telefoon schrijf ik het verslag.
Mijn schoonzus is ernstig ziek, het is op dit moment onzeker of ze nog kan worden behandeld.

Martin, naar bericht. Sterkte voor je schoonzus en je broer.
Ook sterkte voor de hele familie.

Dank je Jannie.
Op dit moment zijn zoon en schoondochter uit Amerika overgekomen, samen met hun dochtertje van 2 jaar die mijn broer en schoonzus nog niet in levende lijve hebben gezien.

Maandag 19 juli, langs de Rotte van de bron (nabij Moerkapelle) tot aan de monding in de Nieuwe Maas in Rotterdam, afstand 26 km
Het is “blauwe maandag” en op deze dag loop ik een route in het kader van mijn project “Langs Hollandse Rivieren”. Aansluitend vindt de Alternatieve Vierdaagse plaats, die ook geheel in het teken staat van Rivieren in Zuid-Holland.

Rotte
De Rotte is een rivier in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De rivier doet dienst als Boezem, die het teveel aan water uit de polders ten noorden van Rotterdam afvoert.
De stad Rotterdam ontleent haar naam aan deze rivier.
Iets ten noordwesten van Moerkapelle wordt een onooglijk slootje gezien als de oorsprong van de Rotte. De nabijgelegen molen heeft daarom ook de toepasselijke naam gekregen: “de Oorsprong”. De totale lengte van de Rotte is 18 km lang. Mijn geplande route is 26 km lang. Ik start in Moerkapelle en heb mijn eindpunt aan de Nieuwe Maas in Rotterdam.

Met de bus reis ik naar Moerkapelle. Vanuit het centrum van Moerkapelle loop ik noordwaarts om het dorp te kunnen verlaten. Waar ik had gepland om linksaf te slaan, stuit ik op een "eigen weg" en "u betreedt dit pad op eigen risico" met als extra informatie dat deze weg slechts met toestemming van de eigenaar mag worden betreden. Het is het terrein van de Anna's Hoeve.
Ik zie van verderop een man mijn kant opkomen, even daarvoor stond hij in een weiland met paarden. De man geeft aan dat ik hier wel mag lopen. Even later word ik aangesproken door een man die mij voorbijrijdt in de auto: dit is een eigen weg, het loopt dood, tenzij u bij de paarden linksaf gaat. Door de wei wel te verstaan, dat doe ik dan maar. Het is de enige manier om bij de molen "de Oorsprong" te komen waarvan wordt gezegd dat hier ergens de oorsprong van de Rotte moet zijn. Het pad langs de molen is smal en er staat een waarschuwingsbord dat er runderen kunnen zijn. Die zie ik niet.

Dan zie ik een informatiebord over de rivier de Rotte met een globale wandelroute erbij.
Wel bijzonder, er staat een informatiebord over de Rotte maar er is geen geschikte mogelijkheid om dit punt eenvoudig te bereiken. Het smalle pad komt uit op een fietspad en het fietspad gaat onder de snelweg A12 door waarna het voor mij voorlopig bekend terrein zal zijn. Ik heb hier vaker gewandeld. In het weekend en met mooi weer is het hier soms erg druk met dagrecreanten. Vandaag is het maandag en is het overal rustig. Op maandag is hier ook alle horeca gesloten.
De Rotte is een bochtige rivier waardoor het uitzicht vanaf de Rottedijk sterk varieert.
Het is een molenrijk gebied en er zijn meerdere gemalen en verlaten, dit zijn een soort sluizen.

Rottemeren
Ter hoogte van de skihelling pauzeer ik op een bankje naast een picknicktafel, de 1e 12,5 km zitten erop. Naast de picknicktafel ligt veel zwerfvuil op de grond en ik besluit om dit op te ruimen. (heb altijd weggooi handschoenen bij me). Dat ziet er meteen weer een stuk vriendelijker uit en nodigt anderen uit om hier plaats te nemen en te genieten.
De Rotte is een rivier maar hier is een flinke verbreding waardoor het op een meer lijkt. Het heet hier dan ook de Rottemeren.
Tot nu toe heb ik op de rechter Rottekade gelopen. Er volgt een omleiding, de rechter Rottekade blijkt te zijn afgesloten in verband met werkzaamheden aan de Rottemerentunnel. Dit is een meerjarenproject en heeft als doel de gemeente Lansingerland en de noordoostkant van Rotterdam een betere verbinding met de A16 te realiseren.
Op ca. 20 km pauzeer ik weer en heb ik contact met mijn schoondochter. Zij is van plan om, samen met kleinzoon Jens, naar Rotterdam te komen om mij aan te moedigen.

Rotte-r-Dam
De laatste 5 km wordt het steeds drukker en ik geniet ervan. Ik wandel door de Rotterdamse wijken het Oude Noorden, Crooswijk en Kralingen. Hier is het onduidelijk of ik nog langs de Rotte loop. Er zijn hier meerdere aftakkingen van de Rotte en ergens moet ik ook de Dam passeren. De Dam die in vroeger tijden is aangelegd om het achterliggende land (het huidige centrum van Rotterdam) te beschermen tegen overstromingen vanuit de toen nog snelstromende rivier de Rotte. Rotterdam is vernoemd naar de Rotte en deze Dam. De Rotte stroomt niet meer rechtstreeks de Nieuwe Maas in, maar komt via meerdere zijtakken in de Nieuwe Maas terecht.

Via de Willemsbrug en de Koningsbrug steek ik het Noordereiland over. Het is voor het eerst sinds vorig jaar september dat ik weer zo'n grote brug oversteek zonder coördinatie klachten. Dat is toch wel aanzienlijk prettiger lopen. Iets verderop ligt de Erasmusbrug en daar heb ik met mijn schoondochter K. afgesproken. We komen vrijwel tegelijkertijd aan. We zoeken een geschikte gelegenheid om op een terras neer te strijken. We proberen het Hotel New York (trouwlocatie 2022) maar daar is het te druk. Het wordt Happy Italy. Is ook goed we kunnen buiten op het terras zitten.
Het is een bijzondere gewaarwording om, na 26 km, met kleinzoon Jens nog een stukje te mogen wandelen. Enne, ik mag Jens ook nog een verschoning geven. Dit wordt hilarisch want dat vindt plaats binnen in het restaurant op een houten tafel.

Na deze gezellige ontmoeting steek ik de Erasmusbrug over en neem ik vanaf station Leuvehaven de Metro naar Pijnacker en daarna de bus naar Zoetermeer.

Het is dit jaar alweer twee jaar geleden, maar het is toch wel leuk om alsnog een reeks verhalen te schrijven over de Alternatieve Vierdaagse, waarbij ik van mijn huis in vier dagen naar Nijmegen ben gelopen, om te eindigen op de Wedren. Ik zal het per twee onderdelen posten, nu eerst een 'Proloog (intro)' en "Dag 1', dan 'Dag 2' en 'Dag 3' en tenslotte 'Dag 4' en een 'Epiloog', hoewel die laatste niet lang zal zijn. Het zijn voor de rest flinke stukjes tekst, hopelijk niet tè lang, maar het leuke is, dat ondank dit dus alweer best lang geleden is, je eigenlijk alles nog herinnert als je het hele gebeuren weer even rustig in het hoofd gaat herbeleven. En dan blijft de tekst komen. Goed, wellicht hebben jullie dan iets te lezen tijdens de lunchtijd morgen.

Proloog - Voorpret

Met goede moed start ik wandeljaar 2020. Dus mijn wandelschema heb ik goed gevuld, er staat van alles op. Maar dit jaar mag het niet zo zijn. Alles wordt afgelast, en ook de 4Daagse. De organisatie komt gelukkig met een alternatief plan; een eigen 4Daagse in de eigen omgeving. Op dit moment denk ik niet dat alle sores nog heel lang gaat duren dus ik vind het wel leuk om me in te schrijven, maar 10 kilometer per dag vind ik genoeg. Volgend jaar weer feest. Die derde dinsdag in juli, en de daarop volgende woensdag, donderdag en vrijdag kies ik een representatief dorp op de Hoeksche Waard, waar ik woon, en maak ik er een soort Avond4Daagse van. Een Avond van s’ Gravendeel, een Avond van Strijen, een Avond van Goudswaard en een Avond van Oud-Beijerland, en prompt lag vrijdag al meteen een mooie medaille in de brievenbus.

Het jaar rolt ten einde, de sores duurt voort en tegen beter weten in maak nu begin 2021 weer een nieuw wandelplan voor het jaar. Je kunt maar voorbereid zijn. Maar helaas komt al snel het nieuws van de organisatie dat het er ook dit jaar nog niet van gaat komen en er is meteen de mededeling dat de Alternatieve Vierdaagse terug komt. Best, hoewel toch in lijn der verwachting, een flinke teleurstelling, maar dan denk ik dat ik dit jaar van die Alternatieve Vierdaagse maar iets bijzonders ga maken. Zo’n Avond4Daagse zoals vorig jaar was leuk, maar niet iets om écht naar uit te kijken. Ik zie dat je een ‘gouden’ medaille krijgt als je dit jaar inschrijft voor een van de officiële afstanden. Ik schrijf maar in voor 30 kilometer per dag, dan kan mijn plan nog alle kanten uit. Ik wil in ieder geval hét gevoel weer hebben die week, daar kan ik niet nog een jaar op wachten. En waar kan ik beter hét gevoel krijgen dan op de plek zelf, Nijmegen. Die beslissing is gemaakt, in mijn Alternatieve Vierdaagse komt Nijmegen zelf voor.

Maar hoe? Zal ik gewoon de originele routes doen? Dat is misschien te extreem voor een jaar waar ik niet optimaal kan voorbereiden en ook geen ‘echte’ medaille krijg. Plus, dan moet ik onderdak regelen. Dit is echter ook een jaar waarbij ik de kans heb om iets anders te doen. Drie rondjes thuis en dan voor de vrijdag naar Nijmegen? Drie keer 30 kilometer hier in mijn omgeving is misschien ook wat eentonig. Ik wil ook dat het hele gebeuren een beetje samenhang heeft. Dàt moet misschien letterlijk, ‘samenhang’. Alle dagen achter elkaar, één lange route. Iets met een begin en met een einddoel. Een echte, waardige finish. Waarom dan niet gewoon in vier dagen van huis naar Nijmegen? Met de finish waar de finish hoort te zijn; via de Via Gladiola naar de Wedren. Dat lijkt me wel een leuk idee, daar ga ik mijn schema op aanpassen. Maar hoe ga ik lopen? Waar ga ik de dagen beginnen en eindigen? Er komt een flinke puzzel.

Per dag boven de 30 kilometer, leuke routes met een beetje bezienswaardigheden hier en daar, op de laatste dag natuurlijk Nijmegen vanuit het zuiden benaderen, maar ik wil toch ook niet te ver boven die 30 per dag uitkomen. Automatisch denk ik ‘Geldermalsen’, als halverwege punt, het eind van Dag 2 en het begin van Dag 3. Klinkt als een logisch startpunt, in mijn hoofd ligt dat wel ongeveer in het midden, en dan iets tussen huis en daar en iets tussen daar en Nijmegen. Maar ik kom er niet uit en de weken vliegen ondertussen voorbij. Ik krijg te lange dagen, en te grote verschillen, ook als ik een ander halverwege punt in die buurt neem. En een rare slinger op het eind. Misschien moet ik het over een andere boeg gooien. Misschien moet ik onder de grote rivieren blijven. Tegelijkertijd bedenk ik me hoe ik dit eigenlijk praktisch ga organiseren. Hotels blijken na een korte zoektocht ook nog eens nogal prijzig te zijn. Het alternatief is, van treinstation naar treinstation lopen, thuis slapen en dan ’s ochtends weer terug naar waar ik gebleven was. Er is voor beide iets te zeggen, maar ik ga toch maar voor die tweede optie, en probeer nu routes uit te zetten met het treinstation van Zaltbommel als middelpunt. Ik moet dan wel vroeg op, maar goed, ik denk maar dat ‘vroeg op’ ook zo is bij de normale 4Daagse, om het positief te houden.

Langzaam aan komen mijn routes beter en beter uit en ik geef de dagen namen zoals de echte dagen dat hebben. Mag ook wel, het is inmiddels niet zoveel weken meer tot het hele gebeuren, moet gaan gebeuren. Ik krijg er zin in nu, zowaar een beetje een normaal 4Daagse gevoel. Ik denk dat ik een vlaggetje ga meedragen. Een kleintje natuurlijk, een Vierdaagsevlag, aan mijn heuptasje, waarnaar ik ook al maanden op zoek ben om de perfecte te vinden overigens. Een compacte, strakke, met zo min mogelijk ‘gebungel’. Het is een klein, zwart, rechthoekig tasje precies diep genoeg voor een broodtrommel en met een voorvakje voor de regencape en klein nood-spul, die ik stevig aan mijn riem kan rijgen. Het vlaggetje kan aan mijn tasje, en die draag ik heel de route mee om het dan te planten bij de finish. Dan is de missie volbracht.


De totale route vanaf het veer in Puttershoek, klikbaar.

Dag 1 - De Dag van Dordrecht

Dinsdagmorgen, Blauwe Dinsdag zoals het ‘officieel’ zou zijn en ik moet een beetje haast maken want voor deze eerste dag heb ik een redelijk streng tijdschema voor de eerste 10 kilometer. Vanuit mijn huis op de Hoeksche Waard vertrek ik voor een zo kort mogelijke route naar het voetveer in Puttershoek, om mij daar over te laten zetten naar Zwijndrecht. Mijn einddoel vandaag is station Boven-Hardinxveld, na ook nog door andere Drechtsteden te komen, maar ik twijfel nog licht over het einde. Het voetveer in Puttershoek heeft op doordeweekse dagen een flinke ‘lunchpauze’ waardoor ik tot twee uur zou moeten wachten als ik de laatste ochtendvaart mis. En ondanks dat het prachtig weer is, wil ik dat natuurlijk niet, die overtocht is net een minuut.

Ik volg de lange dijken richting de grote silo’s van de suikerfabriek aan de horizon. Daar niet ver achter is het haventje. Ik heb er meteen best redelijk de pas in, ik volg brede dijken waar ook auto’s over rijden en deze is pas opnieuw aangelegd dus het is strak asfalt. Ik hou de tijd een beetje in de gaten en bedenk hoe ver het nog is, maar ik kom er al snel achter dat ik het makkelijk ga halen en geleidelijk aan vertraag ik naar een wat normaler tempo. Ik zigzag links, recht, links, rechts door Puttershoek tot ik bij het kanaaltje kom en die volg langs het kerkje en door het steegje. Als ik over de dijk klim en bij het haventje kom, zie ik het veerpontje driftig heen en weer varen. Volgens de dienstregeling moet het om het kwartier varen, maar de schipper vaart gewoon continu rondjes. Aan de overkant zie ik niemand, en volgens mij meert het bootje daar ook niet eens aan of het draait alweer terug mijn kant op. Met volle snelheid glijdt het richting de steiger en de schipper gooit het poortje open terwijl hij enkel de paal op de steiger vastpakt om de boot aan de kant te houden. Mijn voeten staan nog niet eens stijf op het dek of de schipper vliegt weer zijn hutje in en koerst naar de overkant. Daar hetzelfde verhaal, en ik spring het bootje af. Voor ik “Bedankt” kan zeggen is hij weer vertrokken. Er komen net een paar fietsers aangereden. Te laat, maar geen nood, denk ik, die is zo weer terug, tenzij nu toevallig zijn middagpauze begint. Ik zal het nooit weten, want ik loop verder richting Zwijndrecht en ik voel even aan mijn tas of mijn vlaggetje er nog aan hangt. Jazeker.

Over een fietspad om een bedrijventerrein en dan langs een brede toegangsweg Zwijndrecht door. Mijn route is nog niet heel inspirerend, maar dat had ik al zo van te voren becijferd. Het is een concessie, anders word mijn Dag 1 te lang, en dit gaat al de langste zijn. Het is in principe toch redelijk bekend gebied allemaal. Ik zigzag door enkele minder fraaie uitbreidingswijkjes richting de brug naar Dordrecht, pal naast de bekende Zwijndrechtse Brug, de grote hefbrug van de spoorlijn van Rotterdam naar Breda. Het is een beetje zoeken welk fietspad de brug op gaat, maar dan is er een mooi uitzicht over Dordrecht en de spoorbrug en ik ga aan de overkant met de trap naar beneden. Ik loop direct de oude binnenstad in, langs de prachtige oude kerk en de grachtenpanden. Er is op dit moment extreem hoog water in de grote rivieren, er zijn net flinke overstromingen geweest in Limburg, en ook hier in Dordrecht staat het water, hoewel nog ver onder de kant, in de grachten duidelijk hoger dan normaal.

Hier heb ik wel even mijn best gedaan om een interessante doortocht uit te stippelen en ik kom over pleintjes, langs het stadhuis die over een gracht is gebouwd, door steegjes en door mooie hofjes om uiteindelijk bij het zogenaamde 'Villa Augustus', een oude getransformeerde watertoren, en het klassieke Wantijpark uit te komen. Hierna is het weer even iets groener, een soort groene rand door Dordrecht, tussen het oude en de nieuwere delen. Uiteraard zijn er hier veel wandelaars en fietsers op de been. Ik kijk in de rondte, terwijl ik weer naar mijn vlaggetje grijp. Ik zie niet echt iemand die dusdanig uitgedost is dat diegene duidelijk ook de Alternatieve Vierdaagse doet. Ik vraag me af of ik sowieso nog mensen tegen ga komen die dat doen. Bij Nijmegen zelf waarschijnlijk. Ik loop de Wantijbrug op en kom aan de andere kant weer in een buitenwijk, waar ik van tevoren een plantsoentje met mooie picknickbankjes had aangewezen als rustplek.

Vanaf hier moet ik even een recht stuk langs industrie, helaas. Een beetje een surrealistische omgeving. Het is kaal, er is niemand behalve wat grote vrachtwagens en een brede weg. Weer een brug, dit keer de treinbrug naar Sliedrecht, van de Betuwelijn. Niet te verwarren met de Betuweroute. Ik loop langs het spoor op het fietspad en komt toevallig een trein voorbij. Mijn finish ligt vandaag ook aan deze lijn. Ik loop de brug af de dijk op die door Sliedrecht loopt. Dit is van oorsprong een lang lintdorp, en dat is te merken. Ik loop langs een eindeloze rij oude pandjes langs een kronkelende dijk en ik kom dwars door het centrum. Best nog een aardig centrum denk ik bij mezelf. Af en toe vang ik een glimp op van de Merwede, tussen de huizen door.

Vanwege het viaduct over de snelweg A15 is er even een onderbreking maar daarna gaat de kronkelende dijk en de rij huizen ongestoord weer verder. Hier heet het echter inmiddels Hardinxveld-Giessendam. Mijn twijfel komt weer boven. Ik heb er nu 30 kilometer op zitten en als ik zo langs het station in dit dorp loop zit ik op 33. Een mooi aantal. Dan is het echter nog drie kilometer over een rechte weg langs een hek met het spoor erachter naar het volgende station Boven-Hardinxveld. Heb ik daar zin in? Als het niet nu doe moet ik het morgenochtend lopen, ook geen inspirerend begin. Dit stuk met de trein overslaan is natuurlijk niet zuiver en eigenlijk geen optie. Ondertussen komt me bij een kruising een man tegemoet, hij loopt schuin aan de overkant. Ik voel weer even of ik mijn vlaggetje nog bij me heb. Deze man ziet er toch verdacht veel uit als een serieuze wandelaar en is professioneel uitgedost. Vast een Alternatieve Vierdaagse wandelaar. Hij kijkt ook nieuwsgierig naar mij, en denkt waarschijnlijk hetzelfde, maar loopt dan de andere kant op terwijl ik weer een centrum door loop.

Er zijn hier blijkbaar nog wat opbrekingen, de weg ligt open en ze zijn goed bezig aan omliggende gebouwen, maar ik kan er nog langs en over het smalle loopbruggetje over het kleine riviertje. Ik loop door de winkelstraat en aan het eind daarvan is daar dan het treinstation, maar ik loop er eigenlijk ongestoord voorbij richting die lange rechte weg. Beter nu dan morgen. De drie kilometer lijken uiteraard een stuk langer dan zou moeten, noem het de einde-van-een-tocht-dip, en als er toch een minimaal slingertje komt denk ik dat er eindelijk ben, maar nee, het slingert alleen om een boom en dan is er nog een stuk. Maar dan is daar toch eindelijk het eind. Een mooi parkeerplaatsje met een perronnetje aan het spoor met een abri erop. Perfect. Ik plof neer in de abri. Nog een minuut of 20 voor de trein komt zie ik, en dan ben ik net weer even uitgerust dus dat is helemaal prima. Daar komt de trein, in de verte nog op enkelspoor maar hier bij het station wisselt het naar een eigen spoor. Een ander spoor als degene waarbij ik aan het wachten ben. Blijkbaar zit ik hier op het enige stuk spoor waar de trein links rijdt. Dat meen je toch niet.

Ha, ha, ha een open einde. Benieuwd of je de trein toch nog hebt kunnen halen.
Leuk geschreven overigens.

Dank je. En nee helaas niet, het drong maar vrij langzaam tot me door dat ik bij het verkeerde spoor zat, dus die trein moest ik voorbij laten gaan want ik kon er niet meer voorlangs omdat de spoorbomen al dicht gingen. Op het andere perron dus nog een extra half uur moeten wachten tot de volgende.

Dag 2 - De Dag van de Bommelerwaard

De wekker gaat weer, maar ik kan iets rustiger van start omdat ik vandaag niet perse aan een tijd gebonden ben. Hoewel, vandaag moet ik ook weer twee keer het water oversteken. Een keer niet lang na mijn start in Boven-Hardinxveld en een keer in Woudrichem richting Slot Loevestein. Mijn doel vandaag is Zaltbommel, wat het halverwege-punt gaat zijn. Ik heb wel besloten met de auto terug te gaan naar waar ik gisteren geëindigd ben, om wat tijd in de ochtend te besparen. Aangekomen op de parkeerplaats bij het station Boven-Hardinxveld stap ik uit de auto en maak ik er een punt van om te starten vanaf een stoeptegel waar ik gister ook op gestaan heb; ik wil wel daadwerkelijk iedere centimeter gelopen hebben, geen plaats voor valsspelen. Het is ook een beetje een spelletje met mezelf natuurlijk. Snel ben ik bij de eerste oversteek, gelukkig heeft het veer hier geen last van het hoge water. Ik bedenk me dat dat morgen wel eens spannender kan zijn, want dan moet ik de Maas oversteken en dat is de rivier met de grootste problemen. De boot komt over een kwartier, dus dit is al snel een rust, maar niets aan te doen. Op de boot komt degene die kaartjes verkoopt naar me toe en ik zeg dat ik een enkeltje nodig heb want ik kom niet meer terug. Dat is blijkbaar onbegrijpelijk voor hem, want wie blijft er nou voor eeuwig aan de overkant? Ooit moet je toch naar huis? Zal hij denken. Dus ik krijg een retourtje. Maakt niet uit. Aan de overkant loop ik Werkendam in. Voor de afwisseling gaat mijn route vaak stukjes de lange dijk af en door dorpskernen, maar hier is op deze ochtend nog niet veel te beleven. De bakker is wel open. Dan volgt de lange dijk naar Woudrichem.

Ik loop langs een paar buurtschappen en onder het viaduct van de snelweg door. Dan heb ik weidse uitzichten, en ik voel weer aan mijn tas of mijn vlaggetje er nog hangt. Hier kan ik toch wel merken dat er erg hoog water is. Uiterwaarden zijn ondergelopen en veranderd in moerassen. Bomen staan midden in het water, karrensporen verdwijnen er in maar een hek wat nog boven water steekt verraad dat het pad doorloopt onder het oppervlak. Ik zie ook dat het al wat gezakt is, het is veel erger geweest. De draadhekjes zijn bedekt met algen en slib. Het ziet er eigenlijk wel prachtig uit. Het mooie weer doet natuurlijk ook veel goed, en de heldere hemel kleurt het water diepblauw en de bomen felgroen. Het is een paradijs voor watervogels, ik zie er honderden vliegen en zwemmen. Een eend heeft het lastig bij het navigeren langs de ondergelopen hekjes, maar voor de rest is het vredig. Voor ik het merk, kom ik al in de buurt van Woudrichem, ik heb kilometers naar het landschap lopen staren. Rond dit stadje is een mooie vestingwal en ik zie de plompe kerktoren tussen de bomen erbovenuit steken als ik over het houten bruggetje richting het trappetje loop.

Ook hier in deze oude straatjes is het rustig. Ik weet van mijn planning dat er aan de andere zijde, aan de doodlopende Afgedamde Maas, een voetveertje ligt wat mij naar een pad brengt wat leidt naar het kasteel aan de overkant. Het zou niet meer dan een roeibootje moeten zijn. Ik ben benieuwd. Over de oude steentjes loop ik de vesting weer uit langs een jachthaven om achter de bomen bij een steigertje aan te komen. Helaas, deze ligt onder water. Dit bootje kan niet varen vandaag. De uitbater van het barretje vlakbij vertelt mij dat het normale veer wel vaart, weer terug bij de rivier. Ik ga eerst zitten, even een rust hier tussen de bomen, op een campingstoeltje op het gras vlakbij het water en ik bestel wat te drinken. Het is lekker rustig hier, het voelt een beetje als een geheime plek, maar af en toe komt er toch een fietser om ook even te rusten. Ik besluit maar naar de grote aanlegplaats bij de rivier te gaan vanwaar de veerponten vertrekken. Maar dan zie ik dat de eerstvolgende pas over een uur komt. Bij elkaar heb ik dan anderhalf uur in Woudrichem gezeten en dat was eigenlijk ook niet de bedoeling. Ik ga op de bank zitten om te wachten. Er komt een oudere man naast me zitten. “Hee!”, zegt hij vrijwel direct. “Een Vierdaagsevlag!” Die weet dus goed wat ik aan het doen ben. Ik leg mijn plan uit voor deze Alternatieve Vierdaagse en dat ik zelf alweer negen keer de echte gelopen heb. Er komen hele verhalen. Hij zegt dat hij vroeger vaak gelopen had, maar een jaar of tien geleden heeft moeten stoppen omdat zulke lange afstanden niet meer ging. Hij vertelt over dat in 19-nogwat de route nog daar en daar liep en wat hij leuke stukken vond. In 2016 is hij nog komen kijken bij de intocht. Het is een nostalgisch verhaal. Nu is hij een stukje fietsen met zijn vrouw en kleinkinderen, dat lukt nog wel, en hij hoopt dat zijn kleinkinderen ook een keer de 4Daagse gaan lopen zodat hij er weer kan gaan kijken.

Dan komt de boot, ondertussen is het redelijk druk en vrijwel iedereen stapt af bij Slot Loevestein. Het blijkt een populair uitje te zijn vandaag. Ooit ben ik er ook geweest, maar dat is erg lang geleden dus ik neem snel een kijkje op de binnenplaats en ga dan verder. Hoewel, stiekem is dit wel een hoogtepuntje, want ik vind het leuk om kijkjes te nemen bij kastelen en op binnenplaatsen. Het hoge water gaat mijn plan echter nogmaals verdraaien. Het hele natuurgebied is ondergelopen, behalve de iets verhoogde autoweg. Het fietspad waarover ik wilde lopen verdwijnt zichtbaar in het water en de grasdijk durf ik niet aan. Ik betwijfel dat ik daarover helemaal naar Brakel kan, aangezien al dit water toch ergens naar binnen heeft moeten komen. Dus het wordt de autoweg, wat wel een flinke omweg is, en ik moet besluiten om zometeen Brakel verder links te laten liggen om een stukje in te halen. Ook hier is het wel prachtig, kleurrijk ook, het blauw en groen nu onderbroken door het geel van het koolzaad en het rood van klaprozen fier in de zon.

Het is een lange weg, maar na een slinger de dijk op is het einde daar, hier is de hoofdweg. Er staat een straatnaambordje. Zie ik het goed? ‘Van Heemstraweg’. De enige echte. Ik kijk de weg af en in mijn fantasie zie ik helemaal aan de horizon de sluis bij Weurt, in het echt natuurlijk ook op Dag 2. Dan voelt het ineens erg dichtbij, hoewel ik nog niet eens klaar ben met vandaag en die sluis in werkelijkheid nog erg ver weg is. Het is ook gewoon een hele lange weg. Ik volg nu deze weg een stukje om mijn omweg in te halen. Volgens mijn plan had ik nu over de dijk langs de Waal moeten lopen maar ik ga nu onder Brakel langs om meteen bij Zuilichem aan te komen. Hier stop ik weer even bij een mooi bankje in de voortuin van een buurthuis. Het is goed toeven in de zon, een beetje aan de warme kant zelfs, maar ik ga verder. Vanaf hier is niet zo ingewikkeld meer, de lange dijk volgen tot Zaltbommel. Als het goed is moet ik ongeveer alsmaar rechtdoor en dan loop ik zó daar de vesting in. De omgeving vanaf nu is wat voorspelbaar, steeds een kronkelende dijk met links ondergelopen uiterwaarden, en rechts huizen, en daarachter beneden akkers of kassen. Halverwege gaat mijn route een stukje van de dijk af door een dorpje om even ander uitzicht te hebben. Ik ben bijna in Zaltbommel, en het wordt ook drukker met verkeer nu. Ik kan hier kiezen of ik op de dijk blijf, of benedendijks over een voetpad lopen. Ik kies voor het laatste.

Als ik het laatste huis aan dit pad voorbij ben wordt de kwaliteit ervan wel een stuk slechter en tussen mij en de dijk links is nu een bosje. Dan zie ik tot mijn schrik dat ik hier helemaal niet meer verder kan. Het voetpad is ondergelopen met water. Waar komt dat nu vandaan? Er is geen manier omheen en ik loop het bosje in om te kijken of ik hier terug de dijk op kan klauteren. Helaas, het is te dicht begroeid, dat lukt niet. Daar ben ik dan in het zicht van het einde, en moet ik een stuk terug. Daar heb ik geen zin in natuurlijk. Net als ik het opgeef komt er rechts een vrouw met een hond tussen de bomen vandaan. Ik vraag of ik ook die kant op kan. De vrouw zegt dat er een klein olifantenpaadje langs het veldje is wat uitkomt op het pad wat ondergelopen is, maar dat het aan die kant nog net te doen is. Dan kan ik om het watertje heen en kom ik in een woonwijk uit. Langer dan als eerder óp de dijk was gebleven maar beter dan terug lopen denk ik dus dat is voor nu het plan. Het kan inderdaad nét. Het water staat net een centimeter onder het pad en het is erg drassig. Ik voel nog maar eens of ik mijn vlaggetje nog heb terwijl ik me een weg baan.

Gelukkig duurt het niet lang voordat ik weer op verharde grond ben en ik loop eindelijk Zaltbommel binnen. Via de vestingwal kom ik uit op de hoofdstraat en loop vervolgens door het centrum en over het marktplein. De gebouwen rond het plein zijn rijkelijk gedecoreerd. Het is gezellig druk en de terrassen zijn goed gevuld op deze mooie dag. Dankzij mijn omwegen vandaag en nu ik in mijn eindplaats ben vind ik dat het treinstation zich wel mag aankondigen. Ik loop de vesting weer uit en volg de weg, die moet met een lange boog zo bij het station uitkomen. Die boog voelt wel weer zo lang dat ik denk dat ik een hele cirkel heb gelopen, maar ja, daar is als ik het tunneltje van de snelweg onderdoor loop dan eindelijk het station. Een beetje een krap stationnetje, en ik moet door een soort trappenhuis omhoog, maar het werkt, er rijden hier treinen. Terug naar mijn auto en morgen weer verder.



Dag 3 - De Dag van Maas en Waal

Met goede moed zit ik deze ochtend weer aan de ontbijttafel, maar ik hou wel iets belangrijks in de gaten. Het varen van de veerponten over de Maas. Ik heb een website gevonden waarop alle veren van Nederland, denk ik, en de status van die veren staat aangegeven. Er vaart nog niet veel volgens deze website, ondanks dat het schijnt dat het waterpeil wel aardig daalt inmiddels. Het gaat mij vooral om het veer bij Maasbommel, omdat mijn route vandaag van Zaltbommel naar Ravenstein gaat, net aan de overkant bij Niftrik. Als dat veer niet vaart, heb ik drie alternatieven. Het voetveer of het autoveer naar Lith, het veer naar Oijen of het veer bij Appeltern. Maar als ‘Maasbommel’ niet vaart, zal ‘Lith’ in ieder geval ook niet varen denk ik, en daarnaast ga ik liever niet daar of bij Oijen naar de overkant omdat ik dan op mijn “Dag van Maas en Waal” eigenlijk nauwelijks daadwerkelijk in het Land van Maas en Waal loop, en dan moet ik een nieuwe naam verzinnen. Mocht helemaal geen veerpont varen, dan moet ik helemaal de Maas blijven volgen tot de brug bij Niftrik. Dat is dan wel al 4Daagse-gebied, ook leuk, maar dat zou zo’n grote omweg zijn dat ik daar niet gelukkig van zou worden. Ik ga maar gewoon op pad en dan zie ik het wel, en ik stap in de auto.

Aangekomen bij de parkeerplaats naast het station Zaltbommel steek ik de weg over om verder te gaan aan de kant waar ik gebleven was. Dit is weer de Van Heemstraweg, en ik zal in de eerste helft van vandaag een paar keer rond deze weg laveren. Mijn eerste mijlpaal van de dag is het dorp Rossum, en de sluis bij Fort Sint Andries waarna ik het Land van Maas en Waal betreed. Rossum ziet er uit als een mooi rustig dorp en ik loop door een prachtige groene laan met aan beide zijden bomen. Voor ik langzaam omhoog loop de dijk op kom ik ook nog langs een mooi wit landhuis. Ik kom boven en wordt hier verrast met een groots vergezicht. Ik kan ver de Waal over kijken als de rivier voor me afbuigt naar links. Maar ik moet het fietspad volgen en de sluis over. Het is best een indrukwekkend ding, met hoge torens. Over de sluis is links het Fort Sint Andries, gebouwd in de Franse tijd, verborgen achter de bomen. Maar het meest indrukkend is het uitzicht terwijl ik het hooggelegen fietspad volg. Een machtig uitzicht met een grote rivier links, de Waal, en af en toe een glimp van een tweede grote rivier iets verder rechts, de Maas. Het waait wel een beetje hier in dit open stukje land en ik voel maar weer eens aan mijn vlaggetje. Dit lange fietspad, vandaag populair bij fietsers, volg ik een tijdje tot ik een zijpad omlaag neem en de Van Heemstraweg weer oversteek en het dorp Heerewaarden in loop. Op de plek van het voetveer naar Lith heb ik een rust gepland. Het dorp is stil, en ook bij de steiger is verder niets. Dit veer vaart in ieder geval niet. Het waterpeil is nog te hoog voor zo’n klein voetveer. Ik ga zitten op het bankje en kijk even hoe het zit met de status van de andere veren. Ook ‘Maasbommel’ vaart nog niet. ‘Appeltern’ en ‘Oijen’ inmiddels wel. Ik hoef dus in ieder geval niet helemaal naar Niftrik. Ik ga weer verder op mijn geplande pad.

Net buiten Heerewaarden ligt het buurtschap Voorne, met een stervormig landschappelijk overblijfsel van een gelijknamig fort uit de 80 Jarige Oorlog. Ik heb mijn route hier doorheen gelegd omdat de kaart aangaf dat dit wel kan, maar ik ben er niet zeker van of ik er inderdaad doorheen kan lopen, of er in ieder geval zonder omweg kan komen. Ook nu in werkelijkheid zie ik niet echt duidelijk of ik een voetpad die richting op kan. Ik besluit maar om de weg te blijven volgen en er omheen te gaan, het is toch niet meer of minder lang. Ik kom weer heel even op de Van Heemstraweg, maar ga er nu voorgoed van los en sla af naar rechts richting het dorp Alphen. Ik loop over wat stille landweggetjes tussen de weilanden. Hier en daar is een fruitboomgaard. De boompjes zijn bedekt met een donker net. Het voelt hier verder wel een beetje als een niemandsland. Achter de dijk zie ik net nog de bovenkant van het grote sluiscomplex in de Maas.

Ik loop het dorp Alphen binnen en word bijna meteen begroet door vriendelijke mensen in een tuin. Als het goed is kan ik bij de kerk over het terrein hiervan door een poortje naar de andere kant, terug naar de dijk langs de Maas. Als ik aankom op het pleintje kijk ik zoekend rond waar ik naartoe moet. Daar, en ik stap de stenen rand op en loop langs de muren van de kerk naar het kiezelpaadje aan de zijkant en onder een klein poortje door. Langs het kerkhof langs kom ik weer op de straat, terug naar boven de dijk op. Nu volg ik de dijk richting het buurtschap Nieuwe Schans, waar ik een caférust op de planning heb staan. Het is maar een kilometer of twee, met wijds uitzicht over de Maas. Als ik aankom is het er nog niet druk, maar er zijn wel een paar tafels gevuld en later zullen nog wat fietsers volgen. Het ziet er wel gezellig uit, onder tegen de dijk en er staan leiboompjes. Ik bestel een broodje en dan hoor ik ineens van bovenop de dijk “Wandelaar!” geroepen. Er staat een man bovenop de dijk. Hij heeft mijn vlaggetje gezien denk ik. We maken een kort praatje naar elkaar, ik schuin omhoog, hij iets geknield om onder de leiboompjes door te kunnen kijken. Het blijkt dat hij ongeveer hetzelfde idee heeft gehad als ik. Hij is vandaag gestart in Tiel, en is onderweg naar Oss, dus hij moet hier vlakbij het veer hebben naar Oijen. Morgen vertrekt hij van Oss naar Nijmegen.

Als hij verder loopt zoek ik ook nog maar eens op hoe het nu gesteld is met het veer in Maasbommel, terwijl ik mijn goedgevulde broodje krijg. Ja! Het veer vaart nu. Wat een meevaller, dat betekent dat ik verder niet meer over alternatieven hoef na te denken. Als ik mijn broodje op heb, vul ik mijn fles en kijk nog even naar wat oude foto’s op de muur binnen en vertrek dan weer. Weer verder over een dijk, nu richting Maasbommel. Langzaam komt een spitse kerktoren in zicht, een stuk verder langs deze zelfde dijk. Er passeert mij een vrouw op de fiets, begroet mij en ik voel nog eens naar mijn vlaggetje. Eigenlijk weet ik gewoon dat het er nog hangt, want ik zie de schaduw schuin voor me, maar toch. Even later komt de vrouw terug en stopt even. Of ik toevallig de Alternatieve Vierdaagse loop. Ze vraagt hoeveel ik nog moet vandaag en ik leg uit waar ik naartoe ga. Ze wenst me nog succes en ik ga weer verder.

Ik loop Maasbommel binnen en langs de kerk waar ik eerder de spitse toren al van kon zien. Ik kom bij de splitsing naar het veer en ik heb wijds uitzicht over recreatiegebied Goudenham. Het veer vaart inderdaad, maar er wel veel om te doen. Dit veer wordt voortgetrokken door dikke kabels, en je ziet ze glijden door het gras langs de katrollen. Op dit moment moet het allemaal handmatig gebeuren en de kabels worden telkens aan een stevige auto gekoppeld die de boel dan trekt. Het werkt in ieder geval. Aan de overkant ben ik blij dat mijn route naar links gaat, en niet zoals veel auto’s willen, naar rechts. Op die weg staat bijna een halve meter water, en de wielen van de auto’s die zich er aan wagen verdwijnen volledig. Ook mijn weg is nog niet lang droog, de weg is nog helemaal bruin van de modder en de hekjes zijn bedolven onder algen en slib, maar mijn voeten blijven droog. Ik heb vanaf nu een redelijk directe route richting de dagfinish. Eerst door het dorp Megen. Nog geen ‘Nij-’ Megen, maar ‘Gewoon-’ Megen. Ik loop door een nieuwer deel van het dorp richting de dijk die mij zal leiden langs de hoge televisietoren van Haren. Ik kijk nog even terug en zie iets verderop een middeleeuws torentje en oude gebouwen. Heb ik hier nu een foutje gemaakt in mijn routeplanning? Had ik een interessantere route door dit dorp kunnen maken? Maar nu is het te laat.

Terwijl de televisietoren voor me dichterbij komt ligt links van mij een natuurgebied. Ook hier ziet het er uit dat dit hele gebied ondergelopen is geweest, ook al is het inmiddels ver van de rivier. De natuur maakt weer plaats voor weiland als ik door een bosje voor de toren langs met een wijde bocht de dijk af loop. Dit weggetje brengt mij naar het laatste dorp van de dag die zich in de verte al zichtbaar maakt. Ik kom ook langs een boerderij waar een paar kamers in hooivijzels zijn gebouwd. Ik denk dat je ze kan huren. Er zit letterlijk een deur in een grote hooibaal. Ik loop door het dorp genaamd Deursen-Dennenburg, het is lekker rustig hier. Iemand achter een raam zwaait nog. Dan zie ik ook nog een enkele Vierdaagsevlag aan een gevel hangen. Ik steek de hoofdweg over, volgens mijn planning ben ik er nu bijna maar dat zou je zo niet denken, terwijl ik rond kijk. Even verderop zie ik een klein bordje bij een smal paadje wat tussen de bomen verdwijnt. “Station” staat er op, met een pijltje, dus hier moet ik in. Het is wel verhard, maar het pad is nog geen meter breed en de kanten zijn goed begroeid. Ik kom nog langs een open plekje en een veldje met ezels en het paadje slingert verder. Van een spoor niets te bekennen, laat staan een station. Ik loop weer tussen wat dichter begroeid groen door, en dan sta ik prompt ineens op een perron. De goeie ook nog. Alsof je een deur door loopt, wat een verrassing.

Nou LOopmans, een tijdje geleden had je gezegd dat je wat wandelverhalen hier zou plaatsen. Ik had niet verwacht dat het zulke lange stukken zouden zijn. Ik moet zeggen: het leest lekker weg! Ik zie het zo voor me. Benieuwd naar de laatste dag.

Dank voor je verslagen! Leest inderdaad lekker weg.
Ik moest vooral lachen om je opmerking dat je exact de hele route van je huis naar Nijmegen (Wedren) wilt lopen en geen centimeter wilt overslaan. Iets over het finishen en de volgende dag weer starten op precies dezelfde stoeptegel. Waar herken ik dit toch van?
Ik wil dit jaar ook naar Nijmegen lopen, voorafgaande aan de Nijmeegse Vierdaagse.
Niet in 4 dagen maar iets meer vermoed ik. Route ligt al klaar!!
Globaal: mijn geplande route loopt langs verschillende rivieren waarvan zo’n 100 km langs de Linge.

Ik ben benieuwd naar je finale dag.

Dank jullie ook voor het lezen!

Ja ik dacht van tevoren, vorige week, dat ik misschien nog wel genoeg kon herinneren om een alineatje of drie te kunnen schrijven per dag, maar als je eenmaal aan het schrijven bent blijven er maar nieuwe dingen te binnen schieten. Dus dan is het op een gegeven moment een beetje uit de kluiten gewassen, maar ook wel weer leuk voor mezelf.

En langs de Linge kun je natuurlijk goed lopen dus dat is een goede keuze. Door zo'n tocht door het land krijg je toch veel smaken mee zeg maar, dus ik ben benieuwd.