Walkers4Walkers.nl

's Ochtends vlak na de start ontmoet ik al de eerste Walker: Ineke, zij moet nog een nieuwe startkaart bij de infobalie halen want die is ze verloren. Maar ze loopt toch sneller dan ik, dus zal ze me straks wel inhalen. Al is het nog vroeg, op het circuit racen de auto's dat het een lieve lust is. Blij dat ik hier niet woon. Tot Bloemendaal aan zee (1e stempelpost) loop ik de boulevardroute voor het mooie uitzicht links over het strand en de zee. Aan de rechterkant een drukke verkeersweg dus zo idyllisch is dat niet. Op het strand is het beter, al maak ik de fout om bij de vloedlijn te gaan lopen (zo dicht mogelijk bij de zee is voor een Achterhoeker natuurlijk onweerstaanbaar) maar wordt dan ingesloten door het water en kom daar, in gedachten verzonken, te laat achter. Keuze: teruglopen of toch proberen door het water naar de 'goede' kant te komen. Ik kies voor het laatste maar helaas ben ik er niet helemaal bij met m'n hoofd en doe dat met m'n schoenen aan. In het ritme van de woorden 'wat ben ik dom, wat ben ik dom' sop ik verder naar de rust bij de IJmuiderslag. Daar kan ik mijn inlegzooltjes uitwringen, prop tevergeefs het meegenomen toiletpapier in m'n schoenen in een poging ze te drogen en wissel van sokken, maar die zijn nadat ik m'n schoenen weer aantrek natuurlijk ook al snel doorweekt. Ik denk dat ik in Santpoort met volledig verweekte voeten vol blaren zal moeten afhaken en op de trein moet stappen, maar...... het valt mee (al loopt het niet lekker).

Dan komt Ineke er met een wandelmaatje aangelopen en we lopen verder totdat zij om 11:00 uur even stoppen voor een schnapps (een gebruik ter nagedachtenis aan een incident uit WOII met een stel geïsoleerde Duitsers of zo, ik geloof dat ik het niet helemaal vatte). In de duinen sop ik vrolijk (?) verder, met m'n natte sokken wapperend in m'n handen, hopend dat ze droog genoeg worden om nog een keer te kunnen wisselen. Meer dan 1 paar droge sokken neem ik normaal gesproken niet mee op een tocht. Het duingebied is prachtig en zo waar laat de zon zich zo nu en dan even zien. Tot Duin en Kruidberg loop ik alleen (Ineke is me dan alweer gepasseerd) maar dan zie ik zowaar Angelique aankomen en dan blijkt Marieke er ook te zijn. Met Marieke loop ik het volgende traject tot aan het openluchttheater in Bloemendaal. Langs de sportvelden waar (hoe kan het ook anders) vooral hockey wordt gespeeld. Daar komt Angelique ons weer achterop en die meldt dat ze Fien en Sylvia met Martin heeft zien aankomen bij Duin en Kruidberg. Even een plaspauze op een 'wiebel-wc' waar Angelique ons uitlegt dat daar de term 'W-ceeziek' vandaan komt. Hier zijn gelukkig geen wachtrijen. Dan laat ik Angelique en Marieke lekker vooruitlopen want ik heb toch een aanzienlijk lager tempo. Ik overwoog om in Overveen op de trein te stappen maar het gaat eigenlijk best goed, ondanks de natte voeten en ik weet dan al dat ik hem uit wil lopen.

Gelukkig weet ik dat niet Loetje maar Kraantje Lek de vaste rustplaats van de Walkers is en daar kom ik tegen 3-en aan. Om kwart over 3 nog geen Fien gezien, dus ik begin me wel een beetje zorgen te maken. Gelukkig kan ik haar telefoonnummer achterhalen en ik krijg een montere Fien aan de lijn die vertelt dat ze net Loetje gepaseerd zijn maar dat het nog wel kilometers duurt voordat ze bij mij zijn. Ik denk 'hoe zo?' want volgens mij is het minder dan 2 km's en ja hoor, al snel komen ze met z'n 3-en binnen. Ik besluit te wachten zodat we het laatste stuk met z'n 4-en kunnen lopen en na de tomatensoep (heet dat 'vollopen' bij de Walkers?) gaan we weer op pad. Na Marieke kan ik nu ook Martin wat beter leren kennen, leuk hoor zo'n wandeltocht. Na een ultrakorte bankrust aan de rand van Zandvoort, strompelen we, o sorry nee wandelen we kloek naar de finish (echt waar). Maar niet voordat Angelique ons met haar toekomstige eega opwacht bij een café. Het blijkt dat er nog een Walker zit: Conny. Maar Fien, Sylvia en ik moeten de trein halen (ik heb nog een feest die avond) dus we gaan er niet zitten. Maar wat lief van Angelique dat ze op ons heeft gewacht, ze SMS'te Martin zelfs nog om te vragen waar we waren.

Dat feest die avond werd zowaar nog leuk ook en ik ben blij dat m'n eerste 30 kilometertocht van dit jaar er op zit en dat ik weer twee nieuwe Walkers heb ontmoet vandaag. Ik heb zelfs een traditie overgenomen en heb een account aangemaakt op Myalbum zodat ik mijn (bescheiden aantal) foto's met jullie kan delen: http://myalbum.com/album/VZ4KZlbj4gsv
En als je je afvraagt wat die foto met die kachel er tussen doet: als je goed kijkt zie je mijn sokken hangen, die uiteindelijk wel droog maar ook keihard van het zout zijn geworden. M'n schoenen moet ik ook nog 'wassen' vrees ik. Die kachel staat bij Kraantje Lek, een goed bewaard geheim van een rustige en gezellige plek (de meute heeft dan net de koffie of wat sterkers achter de kiezen bij Loetje en loopt door).

Leuk verslag Footloose. Ik zie het helemaal voor me

Zeker, schitterend ge/beschreven.
Natuurlijk zijn de foto's zeer herkenbaar.

Leuk verslag Truus. Je mag blijven.

Zaterdag 19 maart, 30 van Zandvoort, afstand 42 km

Vanaf de 1e editie doe ik mee aan deze wandeltocht, met uitzondering van de 2e editie omdat ik aanvankelijk de route erg vond tegenvallen. De 1e keer ging de route OM het duinlandschap heen in plaats van er DOORHEEN. Ook werd het laatste gedeelte gewandeld naast een drukke verkeersweg, dus niet over het beroemde Visscherspad, zoals nu het geval is.
Voor dit jaar heb ik mezelf het doel gesteld om, naast de reguliere afstand van 30 km, ook een deel van het parkoers van de 18 km af te leggen. Deels omdat dit mij een aantrekkelijk parkoers lijkt en deels omdat ik meer dan 30 kilometer wil lopen. (Training Kennedymars Cuijk over 2 maanden).
Via PB heb ik Fien laten weten dat ik haar en Sylvia in IJmuiden hoop te treffen. Verder staat er een ontmoeting met David gepland (IJmuiderslag).

De rit met de auto naar Zandvoort verloopt soepel en vlotjes, met de live-cd van Adèle in de cd-speler heb ik heerlijke muziek om naar te luisteren.
Ik ben ruim voor 7.30 uur in Zandvoort en parkeer mijn auto in de wijk Duintjesveld. Vandaar is het ruim 1,5 km lopen naar het circuit van Zandvoort, de startlocatie voor vandaag.
Ik tref hier geen bekenden en dus ga ik, na een lekkere bak koffie, "alleen" op pad.

Op de boulevard en op het strand is het frisjes maar met de (noorden)wind valt het gelukkig mee.
Na 5 km, ter hoogte van de Strandopgang bij Parnassia, verlaat ik het 30 km parkoers en ga verder op de route van de 18 km. Boven aan de strandopgang is er direct een stempelpost. Deze is al bemand, ondanks dat de 1e 18 km lopers hier pas over ongeveer een uur worden verwacht.
Men biedt mij ook een stempel aan, maar dat hoeft niet, ik loop hier een extra lusje!

Nu loop ik echt alleen, in alle rust. Wat een verschil met de 1e 5 km!
Ik geniet daarentegen wel van de rust en de mooie natuur in dit gedeelte van Zuid-Kennemerland. Meerdere kuddes Schotse Hooglanders kom ik tegen en ik loop rondom het Vogelmeer.
Via een camping, waar de 2e stempelpost nog in opbouw is, verlaat ik de 18 km route. Ik ben dan al bijna in Bloemendaal aan Zee maar kies ervoor om door de duinen terug te wandelen naar Parnassia. Inmiddels is het hier een drukte van jewelste want de 18 km lopers komen nu in groten getale bij de 1e stempelpost aan. Zij hebben zojuist de strandopgang weten te trotseren en genieten nu van de rust!

Op het strand aangekomen verwacht ik in de staart van het 30 km peloton terecht te komen maar niets is minder waar. Ik wil doorlopen tot IJmuiden aan Zee, dan heb ik er zo'n 17 km opzitten. Door s.m.s. contact wordt het me duidelijk dat Fien en Sylvia in de strandtent zijn en op me zullen wachten. Het wordt voor mij geen lange rust want de dames zitten hier al geruime tijd. Dus snel weer op pad!
"Is niet erg", denk ik, want het tempo van de dames ligt iets lager dan het mijne en op die manier verwacht ik toch tot rust te kunnen komen.

Bij de stempelpost "IJmuiderslag" wacht David mij op en hij rolt met ons mee over de Heerenduinweg. Ik was even "vergeten" dat dit gedeelte een glooiend wegdek heeft en ook dat David zijn conditie nog aan het opbouwen is. Voor hem is het wegdek nog best pittig en dus bied ik hem aan om zo af en toe even te duwen. Daar gaat mijn "rust" want het omhoog duwen van de rolstoel met David erin valt niet mee!
Gelukkig kan David al redelijk uit de voeten (sorry David voor deze "verkeerde" woordspeling) en met vereende krachten bereiken we David' s home! Door een kleine omweg nabij IJmuiderslag is er, volgens David, 500 meter extra afgelegd.
Leuk je gezien en gesproken te hebben David!

Ter hoogte van David's huis betreden wij het Natuurpark Zuid-Kennemerland.
Ik ben eigenlijk wel aan een (echte) rust toe maar dat duurt gelukkig niet lang meer. Na het nodige klimmen en dalen bereiken we Landgoed Duin- en Kruidberg. Een buitenrust is hier goed te doen. We bestellen koffie al hadden we liever soep gehad.
We hebben echter geen zin in erwtensoep, wat vandaag op het menu staat.
De rust doet me goed. Ik heb er nu 25 km opzitten.
Ik volg Fien en Sylvia, op weg naar het openluchttheater Caprera en het Kopje van Bloemendaal, waar opnieuw (kort) wordt gepauzeerd, ondertussen genietend van de West Afrikaanse Djembe (drum) band.

Hierna lopen we via Overveen door naar Kraantje Lek, al jaren een pleisterplaats voor de vermoeide wandelaars onder ons, die nog wel een opkikkertje kunnen gebruiken voordat de Visschersweg wordt ingeslagen.
We lopen wat achter met de consumpties en zodoende bestellen we nu soep en laten de Gluhwein voor wat het is.
Aan onze tafel zit ook Truus, die Fien van te voren had laten weten hier te zijn neergestreken en samen met ons verder zou willen lopen. Gezellig!

Het Visscherspad loopt, ook zonder Gluhwein, best nog wel lekker.
Bij de finish in het centrum van Zandvoort staat het toekomstige bruidspaar ons op te wachten, in gezelschap van Conny(Longfield).
De dames willen snel naar het station en ik wandel op mijn gemak naar de auto, op iets minder dan 1,5 km afstand van de finish.
Alles bij elkaar opgeteld kom ik op 42 km!
Leuk, Truus(Footloose) om je in levende lijve te hebben ontmoet en dank je wel voor enkele praktische adviezen die je mij hebt gegeven.

De thuisreis verloopt iets minder voorspoedig dan de heenreis vanwege een hardnekkige file op de A4 ter hoogte van Roelofarendsveen. Van 3 rijstroken naar 1 blijkt een hele opgave voor de rij wachtende automobilisten.
Ik ben redelijk relaxed, muziek uit de jaren 60/70/80 helpt mij om op een ontspannen manier Zoetermeer te bereiken.
Het is een hele geslaagde dag geweest!!!

Leuk om te lezen Martin. Ben wel benieuwd naar die praktische tips. Wie weet hoor ik ze nog eens

Ook ik heb gisteren de 30 van Zandvoort gelopen.
Een uitgebreide beschrijving van waar ik gelopen heb en wat ik gezien heb ga ik niet geven. Dat is grofweg hetzelde als in de vorige verslagen staat.
Ik was om 08:15 uur in de starttent en ben om 08:30 van start gegaan. Meteen even gezwaaid naar Ineke en Hans die aan de overkant richting start liepen. In IJmuiden nog even kort gesproken met David. Verder heb ik geen bekenden gezien onderweg.
Om 14:15 kreeg ik bij de finish de laatste stempel, een roos en een medaille.
Ik vond het tweede deel van de route veel leuker dan het eerste deel. Over het strand lopen vind ik niet erg, maar ruim 8 kilometer is wel wat veel van het goede. Geef mij dan maar de duinen en bossen en de villawijk van Bloemendaal, daar vind ik meer aan te zien.

Leuke verslagen om te lezen

en het was leuk om jullie ook weer eens te zien Martin, Fien, Sylvia en Cobie
Martin was zelf eigenwijs want ik rij normaal zelf met af en toe een extra duwtje, de gek wou alleen duwen

Als ik duw, dan vind ik het een veiliger idee als jij niet zelf ook nog de rolstoel in beweging brengt.

@ Fien, Truus en Cobie: dank voor de leuke verslagen.

@Marko, jij ook bedankt voor je leuke verslag.

Leuke verslagen allemaal, de mijne is ook weer te lezen op mijn blog.

Jullie allemaal bedankt voor de verslagen. Altijd leuk om te lezen

P.S.
Wat is er zo verschrikkelijk aan het Visserspad? Ik vond het prima te lopen en redelijk afwisselend qua bochten, heuveltjes en uitzicht.
Mischien het "laatste 5 kilometer syndroom"?

Wat voor mij niet gehoeven had waren de bordjes op elke kilometer (!) met daarop "Nog ... kilometer te gaan". Daar zit ik dan weer niet op te wachten. Ik weet hoe snel ik loop en met af en toe een blik op de klok weet ik genoeg.

Le Champion plaatst die bordjes bij al zijn/haar wandeltochten.